Konuşma sırasını şeyatnın elinden aldığım bir vakit şundan bahsetmem gerektiğine inanıyordum.

Merhaba şeytan.

-Nasıl? !

*

Yarım akıllı ve daha az yarım akıllı ya da akılsız bir benliğin ilk adımlarından kurtulalı ayağa kalkışımın yıllar sonrasını, başımı geçmişe çevirip baktığımda gördüğümü şu sıradan aklın kelimeleriyle ifade edebilecek değilim. Peki sen?

Bırak bu savaşları. Şu insanlara tepeden bakmayı. Hor gördüklerini, acıdıklarını, merhamet beslemediklerini bir kenara bırak. Hiç kendini ruhunun bezendiği bir boy aynasında izleme şansın oldu mu? Evet mi?

Boşversene. Tanıştırayım. Bu içimde barındırdığım bir hayvan. Ellerini ve bakışlarını üzerimden çekmediğin takdirde üzerine salyalarını saçarak saldıracak acımasız vahşi bir hayvan!

Şimdi kaçıp gitmeli miyim?

Gidecek neresi var diye düşündüğünü duyar gibiyim. Öldürdüklerime baksana. Gözlerinde kuruyan yaşların izleri kurak bir araziyi yeşerten yağmur gibi. Sence de iyi değil mi? Yoksa kuruyup gideceklerdi?

Beni ilgilendiren mutlulukları değil. Yada üzüntüleri.. karşılığını gördükleri kötülükler ... Sence yürümeli miyim? Nerede ve kiminle? Ben kimim!

Merhaba şeytan. Yol buradan devam eder.

-Merhaba.

Bahattin Berkdinç