5. Mektup

• 12 Temmuz 2016 Salı 16:43:21

Başlamak adına bütün sonları bir araya getirsen de bilirsin her ikisi de muhtaçtır bir noktaya.
Ve tanırsın o duyguyu sonlar pişmanlık için, başlangıçlar yeni bir umut ağırlar hayat vagonuna.
Duraklar.. Binlercesi şahitti yıkılan taştan kalplerin yerini alan malzemesi eksik sevdalara.
Şimdi sana içinde "gitme" olan herşey biraz daha gitmeyi hatırlatır. Hatırladın mı o " en gitmeyi " ?
Sessiz bir devrimdi devrilen anılar.

Hiçbir zaman düşünmedim mutluluğunu. Ucu açıktı itiraflarım. Bensizlik, sonun olmalıydı.
Geçmiş gelecekten çalar, gidenler kalanlardan. Hangi yanımız geçmişti hangi yara kapanmış.
Hangi yanımız bizimdi hangi yanımız artık karanlık. Hiçbir zaman düşünmedim mutluluğunu.
Saatleri parçaladığımız milyonlarca "ayrılık senaryosundan" ibaretti şimdilerde sol yanımız.
Gitmiştin. Ve hiç bu kadar gelmemiştin.

İçten içe ölenlerindir dışını düğün misali yaşamak.. Kiralık mutluluklara " sahip " olmak.
Ve hiç gelmeyecekmişçesine gidenleri sevmek. "Beklemek" vardı sonraları. Nefret ettikçe muhtaç olduğumuz.
Biz vardık önceleri şimdilerde sesimizi bile unuttuğumuz. Herşeyden, herkese devrildiğimiz.

Hatırladın mı eski bir şarkıda çalan hayallerimizi ? Gittiğin gün, gidişin bile güzeldi.