Vakti zamanında Namuslu şerefli bir çiftçi yaşarmış...
Anlının teriyle ürettiği buğdaydan bulgur yapmış bin bir titizlikle...
Bulgurunu çuvallar doldurmuş kasaba da pazar yerinde sergiye açmış müşteri beklemeye başlamış. pazar ana bana günü ama gel gör ki namuslu şerefli çiftçi daha siftah bile etmemiş hemen yanı başında ki tezgahta hayvan yeminden farksız bulgurlar kapış kapış satılmakta ama garip çiftçiden kimse bir gram daha bulgur almamakta...

Tam üç gün dile kolay tam üç gün siftahsız günü kapatmakta...
Oysa bu ürünü yetiştir iken kılı kırk yarmıştı içine en ufak bir toz tanesi bile karışmamıştı,

ALLAH tan korkardı.. bu hale çok üzülüyordu... nere de hata yapmıştı...
Bu düşüncelerle tezgahın başında düşünürken bir derviş yaklaştı önce selam verdi.. çiftçi büyük bir nezaketle selamını aldı... edepli şekilde ilk müşterisinin isteğini bekliyordu...

Derviş elini çuvalın içine soktu bulgurları inceledi dilinde maşallah la beraber ey mübarek insan sen bu bulgurları burada satamazsın... bu pazarda aradığın müşteriyi bulamazsın... dedi... çiftçi şaşkındı... dili tutuldu... ne diyeceğini bilemiyordu...
Sonra derviş yerden bir tutam toprak aldı bulgur çuvalına attı...şimdi sen bak gör demeye kalmadan tezgahın başına müşteriler üşüştü göz açıp kapayana kadar bir gram dahi buldur kalmadı...!

Sonra bu duruma çok şaşıran çiftçi dervişe sordu ey derviş ben üç gündür bir gram dahi satamadım sen toprak attıktan sonra ne değişti...?

Derviş ona şöyle dedi..."Bu bulgurları alacak helal para bu pazarda yok" işte bu yüzden satamazsın ama bundan sonra satarsın zira ben içine toprak attım mahsülün hileli oldu...!.... veselam...: