NEDEN BEN!

• 7 Temmuz 2016 Perşembe 02:50:12

Bilindik yaşamların bilinmedik çözümlerinde kayboluyoruz bir an,
Arkaya baksak buruk bir anı yada özlemler hasretler eşiğinde yarım kalan
Bir çok hikayemizde saklı yaşam.
Yarını bugünden bilemediklerimizle dopdolu yaşam.
Sorunlarımız çözümlerimiz hep içiçe karmaşık sarmaşıklar misali.
Biri bitmeden diğeri başlıyor, biri ötekini arattırıyor.
Zira katlanabilirliğinde hep odak noktamız var
Sevdiklerimiz ve kızdıklarımızla hep yanyana.
Ya hep yada hiç uğruna.

Yalnız değiliz yaşamda ortak paydalar eşitlikler başlangıçta sıfır noktası yol kat etmeler. Her geçen gün olgunlaştırıyor ruhumuzu yaşadıklarımız, tatlı bir tebessüm geçen acıların sonunda gamze gibi yanaklarımızda yansımakta. Hayat bu ne zaman, ne yapacağı hiç belli olmuyor.

Bilinmez bir güneşin yada yıldızın ne zaman yansıyacağından bir habersiziz. Elbette güleceğiz, ağlayacağız, sevineceğiz, hüzüleneceğiz, kimbilir hiç yapmam asla dediğimiz yada ben bilirim yaparım dediğimiz, bir çok şeyin içinde kendimizi bulacağız. Zaman zaman şaşıracağız olana bitene yada yapmak istediklerimiz ve gerçeklerle yüzleşeceğiz, tüm yaşam tecrübelerini tatmaya geldik kimbilir her birinden bir parça bu uzun yada kısa metrajlı filmin kahramanıyız.

Her yaşanılmışta yada bir kesitinde kendimizden parçalar var elbette. Bu yüzden birbirimizi daha iyi anlıyor olabilmenin ve birbirimize verdiğimiz desteklerin etkisiyle iyi yada kötü olabiliyoruz isteyerek istemeyerek. Tercihlerimiz tecrübelerimizin toplamından ve birbirimize ne kadar değer ve önem verdiklerimizden yansısa da, farkındalıklarımız her birimizde çok değişken kimi erken anlıyor kimi geçte olsa. Sevgiyle yaklaşımlar, içtenlikle yol alışlar, yüreğimizle seslenişlerimiz var her birimizin kendince. Keşke diyoruz içimizdeki bize hakettiklerimizi ah bir görebilsek değil mi? Kimi zaman yaptıklarımızın karşılığı, kimi zaman yaptıklarımızın akılalmazlığıyla yol alsakta yansımalar hiçbir zaman tam istediğimiz gibi olmuyor malesef. Teselisinide yine kendimizde buluyoruz...

Olsun varsın öyle olsun diyoruz, bilen bilir gören görür, görmeyende kendince algıladığınca kalır. Yaşamımızın mutlak sırdaşları ve paydaşları vardır adları sanları yakınlıkları hiç farketmez aslında içinde belleğimizde onlar sadece İNSAN’dır diyebildiğimiz. Onların sadece insanlığa dayalı sırtları vardır, kimi zaman bir dağ deriz, kimi zaman derya deniz gibi hisederiz yüreğimizde. Zira gerçek yaşadıklarımız, aldığımız hazlar tamamiyle hissettiklerimizden ibaret değil midir? Gönül bu hep ister hoşluk ve hoşnutları ama çabuk kaydeder çabuk unutur vede siler belleğimizden. Oysa acılar daha uzun solukludur hesaplaştırır belleğimizi her daim öyle böyle nden niçin ben, NEDEN BEN! dedirtirir.

Sorgular yalnızlığımız bir benin bir ben içinde ise hesap verilmemiştir hiçbir zaman yanıtları bilinmezliklerle çakışır yaşamlardaki yeni öykülerle ohalde sadece yalnız olmadığımızı hatta yaşanılanlar en ağırlarında bir başkalarının olduğunu farkederiz. Sadece yaşam farklı zamanlarla farklı işleyişleriyle yol alırken çarpar yüreğimiz öyle değilmiş yaşam kimleri dize getirmemiş ki!
BEN NEYİM Kİ! dedirtir.

Zamanla taşlaşır yüreklerimiz, sabır ve sukunet ışığında kabullenişlerimizle. Bazen huzur arar huzursuz davranır anlık mutluluğumuzu da gölgede bırakırız. Taki ay bacayı aşıncaya dek. Yeniden sıçrar yeniden yakalamaya çalışırız yıldızları, yakamozları. Zamanla kimbilir gökyüzüne hem yakın hem uzak hissedişlerimizde bundandır.

Mücadelemiz süregelir şu olsun bu olsun, o olmasın aman bu olmasına kilitlenir düşünceler. İçimizden sesler yükselir kendini aşar ve emek ve gayretle ufakça yetiniriz yaşamda elde ve avuçta olanlarla. En büyük dilek sağlıktır öylede olmalıdır sevdiklerimiz iyi olduğu kadar iyi kötü olduğu kadarda kötüyüzdür. Birbirine senkronize olan endekslenmiş yaşam başlar öykülerimizde. Artık farketmez bizim için değişkenlikler.

Zaman en değerlisi en kıymetlisidir seçici kullanırız anlarız vakitin nakit olduğunu pratik çözümler akılla yol almalar. Duygu devinimi yer değiştirir yüreğimizin yerine aklımızı kullanırız onca yaşanılmış tecrübeden elde kalanıdır. Aslında bir hiçtir kendini bulabilme kabulenebilme anlamlılaşırma önemli ve değerlilik kendinize verilen değil yaşamdan size yansıyanlardır aslında. Egolarımıza yenik düşmeyiz artık, en çok hiç demeye başladığınızda küçük sevinçler imkanlarla yol alışlarınızda anlarsınız yaşamı.

Ben öyle ben böyle diyenlere, onu severim bunu isterim istemem kurallarım var prensiplerime aykırı diyenlere bakınca herşeyin daha çok hiç olduğu çarpar yüzünüze. Aslında yaşanası dünyada yaşanmamış ne çok öykü anlatır sahip olduklarımızın maneviyatının muhteviyatını. Akılalmaz bir dengenin dengesiz görünümünden ibaret olduğumuzu.

Bir bakarız herşey bir günde bozuluverir, bir bakarız hiç ummadığımız beklemediğimiz anda değişiverir yaşamımız böylece bel bağlamayız yaşama her zamansa her şey olabilir öykülerimizde. Zamanla HİÇ olmuşuzdur aslında. İşte budur hayat; tüm çabalarımızın, tecrübelerimizin, anlamlılaştırdıklarımızın eşliğinde planlanarak kurgulanarak yaşanmayacağını öğretiveriyor istesekte istemesekte.
Siz herşeye rağmen hayatın tüm güzel yansımalarını görün ve NEDEN BEN! demeyin..
NEDENİ yoktur farketmezlerin dünyasında...

NEDEN BEN!
HİÇ İŞTE!

DAHA NE OLSUN

Uzun zaman kalemim kağıda küstü, Neyseki klavyem hala yazıyor, bilgisayar hala yazılanı kaydediyor. Umarım bir çay keyfiyle okursunuz ...

Sevgi ve Saygılarımla

Yazan Hülya COŞKUN
Ressam Altunay GEÇİROĞLU

23.06.2016