Aslında sorun ne, tam olarak bilemiyorum, anlayamıyorum. Tam olarak adını koyabileceğim bir şey yok ortada, ama nedense kendimi hiç iyi hissetmiyorum. İçimde hep bir boşluk ve anlamsızlık hissediyorum. Hayatta anlam ve tatmin bulamıyorum. Hayattan istediğim ne, onu da bilmiyorum ve bir türlü bulamıyorum. Kendi yolumu kendime uygun şekilde çizemiyorum. Yaşayıp duruyorum, ama yaşamdan yeterince keyif almıyorum, hayata dört elle sarılamıyorum. İşimde de aradığım bu değil. Sanki içimdeki potansiyeli tam olarak yaşayamıyorum, açığa çıkaramıyorum ve bilmediğim bir şeyler beni ketliyor, durduruyor.
Kendimi tanımakta ve bütünlüğümü hissetmekte zorlanıyorum. Bazen kendimi harika, süper hissettiğim de oluyor, ama en ufak bir başarısızlık, işlerin istediğim gibi gitmemesi veya ilişkilerimde aldığım en ufacık olumsuz tepki beni yerle bir edebiliyor. Hemen kırılıyorum, yaralanıyorum. Sanki içimde cam kırıkları var gibi. Bazen tamamen ketlenip içime çekiliyorum, dünyaya küsüyorum. Bazen de aşırı öfke patlamaları ile etrafımı kırıp geçiriyorum. Duygularımdaki ani iniş çıkışlar beni çok yoruyor. İnsanlarla ilişkilerimde, özellikle de yakın ilişkilerimde, hep bir şeyler ters gidiyor. Özlediğim yakınlığı kimsede bulamıyorum. Biriyle çok yakınlaşınca benim üstümde hakimiyet kuracak, beni kontrol edecek, ezecek diye endişe ediyorum. Ondan uzaklaşınca da kendimi büsbütün terk edilmiş hissediyorum. Yanımda insanlar olsa da içimdeki yalnızlık hissi geçmek bilmiyor. Sanki kimse beni anlayamıyor, anlayamaz da. Zaten beni gerçekten tanısalardı acaba gene de severler miydi? Bundan emin olamıyorum ve olduğum gibi görünmekten, sonra da reddedilmekten, incinmekten çok korkuyorum.