1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
613
Okunma
Dev binaların zerreler yığınına dönüstüğünü gördügünde herseyin topraktan var olduğunu vucut bulduğunu görmüş olursun
Topraktan geldik toprağa gideceğiz der cesine ısıklar yanıp sönüyordu bir variz bir yokuz dercesine
Her zerre aynı menzili teşfik ediyordu ama bunu görümsemek istemiyordu insanoğlu kalsın diyordu öylece
Ben kendime inanıyorum diyen bası bos serserilere inat güneş bir batıp bir doguyordu
Yankılaniyordu rüzgar sesi sokak köselerinde Adete bir hicliği betimliyordu o Uğultudaki derinlikte
Cebelleşmeyin diyordu artık dünya Zevkine dalıp gidenlere o bir Yağmur tanesi kadar genis olan pencerede.
Fuat Gumustas
Cevap Yaz