Çocukluk.
Ben kayısı ağaçlarının gölgesinde orman içinde yürüyordu. Benim ayakkabıları çıkarmak ve su ile sulama arkları boyunca yürüyün. su tarafından, uzak bir ağacın ve yapraklardan düşmüş küçük elma yüzer. Ben şimdi hiçbir endişe var, yavaş yavaş yürüyün. Ben sadece benim bahçe bakmak ve düşünmek.
Gözlerim ahır dikkatini çekti. Ben eski şeyler olduğunu biliyorum. Ben geri ben olağandışı bir şey bulmak nerede koştu.
Görünmez insanlar bizim evde bahçede yaşamak gibi geliyor bana. Her şey bu konuda bana söyleyecek gibi görünüyor, ve ben her zaman onlar için seyir, arıyorum. Ben her zaman onlar hakkında biliyordu düşünüyorum ve onlar beni, hatırlamak ve beni bekle. Ama kim bunlar?
ahır ulaşan durdum. Belki birileri var mı? Ben sadece elmalar vardır bahçe, diğer yarısı içine gidin ve farklı bir tarafı vardır ahırın penceresinden bakmak. Hiçbir şey göremiyorum. Ben cama alnında eğildi, kalbim küt küt atıyordu. sessiz etrafında, sadece kuşlar şarkı. Hiç kimse cam arkasında görülebilir. karanlık ve tozlu olduğu gibi.
birini bulmakta değil, ben önceki faaliyetlerine geri döndü.