Hayır hayır masallardaki gibi "evvel zaman içinde kalbur saman içinde" diye fi tarihine gönderme yapacak değilim.
Yakın zamanda bu gezegendeki bir ülkededir olan-bitenler.
On, on beş yıl kadar önce,neredeyse arazi aracı donanımına sahip bir yapı araziye çıkmıştı.Karda da yol almaktaydı,çöl gibi arazide de.
Zamana,şartlara,duruma göre "kar lastiği" de kullanılmaktaydı,çöl şartlarına uyan da...
Kısaca "kabak lastiğe" yer yoktu;çünkü bu tehlikeye davetiye çıkarmak idi.
Epey yol da alındı.
Ama şimdi ne mi oldu?
Bu araç "patinaj" yapmaya başladı.Olduğu yerde durup,dönüyor ya da eskiye bakıp,yol almaya çalışılmakta.
Oysa realitede çok anlamlı ve derin bir söz vardır:
-Dikiz aynasına bakarak yol alınmaz!
Donanımların bakıma ihtiyacı var.
Bir gayretle her şey elden geçirilmeli ki "patinajdan" çıkılabilsin.
Unutmayalım ki bunun zararı sadece "araçla" sınırlı değildir;üzerinde durduğu yola da zararı dokunur ve bir bakarsınız lastikler "kabak "oluvermiş.
O zaman da çetin şartlarla mücadele olmaz,sadece ona teslim hale geliniverir.
Bu da birikimlerin "kaybedilmesi" demektir,tekrar başlanılan noktaya avdet etmek demektir.
Bu hal hiç de hoş olmaz/olamaz zaten.