Düşünüyorum ,ruhum çokmu uzaklar da,benliğime bir bütünüm biliyorum.
Perdeler sadece aramızda ,hem var hem yok olan..
Yakmak istediklerim var,yok etmek.Sonra bakıyorum bana yeşertmek istediklerimi göstermek için var onlar
Kibiri,nefreti,sessizliği,yokluğu yakmak istiyorum.Eşitsizliği,haksızlığı yoketmek
Yeşertmek istiyorum,sevgiyi adaleti ,birlik ve bütünlük bilincini .
Gözlerimi kapıyor ,kendi iç dünyama yöneliyorum,huzur ve sevgiden oluşan bir dünya var oluyor .Herkesin sevgi ile ürettiği paylaştığı,mutlu huzurlu bir yer var içimde derinlikler de.
Var oldum mu ?böyle bir yer de bilmiyorum,hayalim mi bu?Düşünceye düşermiş her gerçek önce.
Sıkıca sarılıyorum o hayale gerçek olsun diye.

Yakmak istiyorum büyürken bana yüklenen her şeyi,sadece bilgiyi alıp içlerinden yok etmek istiyorum ,kötü olan her duyguyu ve hali.Sonra onların beni bu hale getirdiğini görüyorum.
Sarılıyorum içimde saklı cennete.

Düşünüyorum içimde ki sevgi yok eder mi?yüklenen o kadarnegatifi.
Gülüyor yüzüm ,içimde ki çocuk neşeleniyor ,kendi dünyamda mutlu olmak ve sevgiyi hissetmek için başkasını beklemenin yalnızlığını.

Düşünüyorum ,kötü birimiyim kötüyle karşılaşıyorum..Gülüyorum her kötülükten sonra ,beni yaratana ve kendime sarılışımın nasıl güçlendiğini görünce....
Belki bir gün o içimde ki dünya gerçek olur ve ben işte bu derim diye