ALO İFTAR HATTI?

• 6 Haziran 2016 Pazartesi 19:52:32

Bolluk bereket ve mağfiret ayı on bir ayın sultanı mübarek Ramazan hem gönülleri hem keseleri şenlendirecek birlik ve beraberlik ruhunu ateşleyecektir diyerek söze başlayacak olsam lanetleneceğimden bal gibi eminim. “Bari böyle mübarek günlerde o kapanası çeneni tut be kadın!” diyenleri duyar gibiyim. Sana ne bu gani gönüllü alicenap insanımızın yaptığı iyilik ve yardımlardan. Senin kesenden mi çıkıyor? Cennettin kapısını cömertler açacak. Bir sadaka bin belayı savar. Balık bilmese de Halik bilir. Deseler de ben kendi bildiğimi okurum yine de.

İlahiyatçılar aynı şeyleri tekrarlayıp duracaklar ekranlarda cüzdanlarını kabartarak. Bedavacılığa alıştırılmış insanlar daha bir palazlanacak her gün taze taze aldıkları beş öğün yiyecekleri tüketemeyip sokaklara atacaklar.
Dernek vakıf yardım kuruluşları -ki bunların hepsi kapatılmalı- ve hayır sever vatandaşlar kolları daha bir hararetle sıvayacaklar. Haydan gelenlerin bir avucu biraz vicdanı rahatlatmak biraz da gösteriş amacıyla dağıtılacak. Çadırlarda kuyruklar iki yakayı birbirine bağlayacak.
İçinde kuş gömü pastırmadan tutun da türlü çeşit yiyecek içeceklerle dolu kolileri zorla bırakacaklar ayakları buralara alışanların kucağına. Onlar ise inatla “I ıh bunlardan bizde çok var biz para isterik!" diyecekler hep bir ağızdan. Aslında bu ulvi bu eşsiz dine sahip çıkanlar sayesinde bu toplumda aç açık yok yoksul bulamazsınız şükürler olsun. Yardımlaşma en büyük haslet Müslümanlık inancında. Hele bir de “ biz eti ancak kurban bayramında görüyoruz” demeye gör. Alibeyköy de yaşayan ailenin geniş bahçeli kaçak kondusunun bahçesi bir günde kesimevine dönmekle kalmayıp kızlarının çeyizleri bile tastamam yığılmıştı eve üç gün içinde.Boynuzları kurdeleli alnı kınalı koçun melul melul bakan o kurban olduğum Gözleri bu gün bile gözlerimin önünde. Deprem sayesinde abad olan afet çıkarcılarında olduğu gibi ayrıca. Orta yolu yok bunun. Ya yeyip içeceksin çatlayıncaya kadar ya “kol kırılır yende kalır” deyip onurunla insan ruhunla yaşayacaksın muhtaçlığını kimseye hissettirmeden. Çünkü insan bir kez istemeye avuç açmaya duygu sömürüsü yapmaya görsün.İki yakası bir araya gelir belki ama insanlığı elden gider.

Bakalım bu yıl Esenler Belediyesinin “alo iftar hattı?” telefon numarası değişmiş mi?
Geçe yıl bir akşam vakti sırtım televizyona dönük otururken kulağıma çalınan müjdeli bir haberlerle anında yüzümü döndüm ve gözümü dört açtım sesin geldiği ekran denen cama doğru.
Beyaz şık bir minibüs. Çevresinde ’alo iftar hattı’ ve aşağıdaki telefon numarası ile birlikte özel yapılmış şapkalarda Evet! yazısı bulunan gençler minibüse özel ambalajlı paketler taşıyıp durmaktalar atom karınca misali.
İçinde bulunduğumuz mübarek ramazan ayında Esenler Belediyesi’nin vatandaşın ayağına kadar götürdüğü ’iftar paketi’ hizmetiyle bir taşla iki kuş vurduklarını görünce. Uçan kuşa bile borç taktıklarını çok daha iyi anlamakla kalmadığım gibi yerden göğe kadar hak verdim! Hatta "sonunda bunu da yaptılar. Helal olsun şu belediyelere vallahi!" bile dedim yüksek sesle.
Her ne kadar özellikle resmi kurumlar başta olmak üzere bir çay ikramını dahi kabul etmemeye çalışan biri olsam da. Rabbimin katından nur yağan böylesine bolluklu bereketli bir ülkede benim bu denli kenarda köşede kalmış olmam depresyona girmeme ve toplumdışı bir varlık olduğum kompleksine kapılmama neden olduğunu da itiraf etmeliyim her zamanki içtenliğimle.
İşte bak, eline bedavadan bir fırsat geçti. Bırak elini, ayağına kadar geldi. Bunu da kullanmasını beceremezsen timsahlara yem yap kendini artık salak Tülin dedim hayıfla!
Gerçi Esenler nire Kadıköy nire diye düşünsem de bir ara…
Kadıköy muhalefetin kalesi konumunda. Bu kaleyi fethetmeye çalışmak istemezler mi içten içe diyerek sarıldım telefona o anda hemen.

- Alo! 440 11 26 mı?
-Alo! İftar hattı. Buyurun…
-Aa, bu ne hız. Sizin bu hızınızın yanında Hızır Acil bile yaya kalır. Son numarayı çevirmemiştim henüz. Bizim telefon çook eski model de…
-Aman efendim. Ne demek!..
Eski telefonları yenileme hizmeti” ni de yine bizim belediye başlatacak Allah’ın izniyle. Siz yüreğinizi ferah tutun.
-Peki bu hizmetin koşulları neler olacak?
-Şimdilik tam olarak bilinmemekle birlikte, telefonunuzun gerçekten eski olması ve çevirmesini bilmeniz yeterli olacak sanırım. Biz her şeyi Allah rızası için yapmaktayız. Halkımızın memnuniyeti bizim için en büyük ödüldür. İslam’da zorlama, zora koşma yoktur.
-İftar mönüsünde neler vardır cancağızım?
-Neler yok ki anacağızım...Sıcağından tatlısına kadar tam 5 kap…
-Ala...
-Düğün çorbası...
-Yerinde bir seçim. Halkımıza akla gelebilecek her bir şey bedavaydı sayenizde nicedir.
Şimdi buna bir de, her kim olursa olsun. Kaç kişi olursa olsun. Zengin-yoksul ayırmaksızın isteyen her eve anında aş-ekmek hizmeti başlattınız. Bu durumda insan düğün-bayram etmez de ne eder! Gayrisi nankörlük olmaz mı. Düğünü şimdi yaparız. Önümüz bayram nasıl olsa...
-Orman Kebabı...
-Ay! İstemem!..İçindeki canlılarla birlikte yakılan, talan edilen ormanları hatırlattı bana.
Bir de hani şu acıklı ‘ormancı’ türküsünü...
Müzeyyen Senar çok güzel okumuştu neme lazım.
-Kadınbudu köfte...
-Nee! Kadınların en iştah kabartan bölgelerini mönüye koymakla erkeklerin oruçlarını mundar edip, günaha girdiğinizin farkında değimlisiniz!?
İmam bayıldı, vezir parmağı ne güne duruyor…
Hem bunlar zamanın anlam ve ehemmiyetine daha uygun düşmez miydi…
-Çoban salata…
-Bakın hele yediğiniz şu halta! Şimdi bütün Çobanlar “Yoksulluğumuzu yüzümüze vuruyorlar” diye protestoya başlayıp “Yoksulluğa HAYIR!” demezler mi sanıyorsunuz..,
-Kemal Paşa tatlısı…
-Ne diyorsun sen! Bu tatlı sizin oralara ne zaman, nasıl düştü! Şaşırdım doğrusu.
Bunun patenti yıllardır farklı bölgelerin elinde değilmiydi…
Şimdi de Tatlıcıları mı birleriyle karşı karşıya getireceksiniz!
Siz bunu tez elden Sarığı Burma tatlısıyla yer değiştirin…
Yoksa sizi ben bile kurtaramam!..

ESENLİKLER