NEREYE KADAR

• 30 Mayıs 2016 Pazartesi 14:19:05

NEREYE KADAR

Yaşadığımız dünya,ülkemiz,içinde bulunduğumuz memleket,olduğumuz yer güzel çok güzel.
Güneş var, yağmur var,denizler var,yeşiller var,aldığımız nefesimiz var.
Ailelerimiz ve dostlarımız var,bizi düşünen ve bizim için uğraşanlar var.
Umutlarımız ve hayallerimiz var,her an her şey olabilir hayatımızda,gelecekte nelere gebe bilinmez.!

Ama bilinen o ki Allah ın verdiği canı sadece Allah alır.!
Ama bu böyle olmuyor,öldürülen öldürülene,tecavüze uğrayan uğrayana,dur durak yok,çocuklar,kadınlar yok ediliyor.
Bir yerlerde sapıklar,katiller,vahşet büyüyor.
Ne olacak halimiz nereye gidiyoruz böyle,kim bilir hangi son bekliyor sizi ya da bizi.?

Biz çocukken yaşlanınca ya da hastalanınca ölüyordu insanlar,mahalleler,sokaklar güvenliydi,komşularımızda öyle.
Şimdi sokağı da bıraktık insanlar apartman girişlerinde öldürülüyor.
Biz ne ara böyle kötü olduk,böyle duyarsız,katı olduk.
Bir cinayeti vahşeti duyduğumuzda bile neden öldürmüş ki diyebiliyoruz.

Ya kardeşim,ablacığım,abiciğim,sayın arkadaşım,sorma vahşete sual olunmaz.?
Neden acaba denilmez, sadece yerilir,yeter artık denilir,vahşet bitsin diye haykırılır..
Çözümler düşünülür,kalpte ve beyinde teraziler gidip gelir.
Senin annen,senin çocuğun senin kız kardeşin ya da sen olsan sana yapılsa kötülükler ne olurdu, nasıl sakin kalır mıydın söyle.?
İşte öyle düşünmek lazım ona göre mücadele etmek lazım,ama lazımlarla iş bitmiyor,bir kuvvet itip kalktırmak lazım gemiyi.
Neden çocuklar annesiz ya da anneler çocuksuz kalsın,neden gençler ölsün,neden yaşam daha güzel olabilirken,bir anda hayatlar kararsın.
Kendi şahsi korkularımıza birde toplumsal korkular mı eklenmeli,hep korkarak mı yaşayacağız.
Ne olacak biz nereye gidiyoruz böyle.?
Bir kere şu sevgiyi vermesini bilelim öncelikle ,korkmayın eksilmezsiniz çoğalırız.
Hayat dahada güzelleşir,aldığımız nefesi bile anlamlı kılan sevgidir.
Kin ve nefretse hayatı darlaştırır,insan ne yapacağını bilemez,umutları ve hayalleri olmaz sadece olduğu kadarla kalır.
Ama sevgide memleketler vardır,çocuklar vardır,analar babalar vardır.
Yaşlılar ,gençler,,kısaca hayat vardır.!
İşte ondan her şeyleri sevmek lazım ki,içimizde tomurcuk olmuş kötülükler büyüyemesinler.
Güzel bakalım ve güzel görelim,yetmedi güzel söyleyelim,bizi bu kurtarır.
Yolumuzu açar engelleri kaldırır,pozitif olalım,en çokta kendimizle savaşalım.
En çok kendimizi yargılayalım,çözüm üretelim,ama lütfen yaşamı ve yaşayan canlıyı en önemlisi insanı öldürmeyelim.!

Ya arkadaş..! inan buna zararın neresinden neresinden dönersen dön karşılığı güzel gelir.
Çünkü hayatta en önemli şey temiz niyettir.!
Etrafınızdakilere kolay sinirlenmeyin,düşman olmayın,içinizde bir vahşet varsa ,gidin abiciğim tedavi olun,ya da illaki bir zarar verecekseniz kendinize verin.
İnsanların ne halde büyüdüğü,ne şartlarda bir yerlere geldiğini bilmeden kimseyi kesip biçmeyin.
Herkes bir ana kuzusu,herkes bir insan evladı,siz kimsiniz ve ne oluyorsunuz da topluma kargaşa salıyor ve kişileri yok ediyorsunuz.?
Sonuç kadınlarımız ve çocuklarımız illa silah mı taşımalı ,ne yapmalı,pisi pisine ölüme teslim mi olmalı.?
Ya burası bizim memleketimiz,bizim şehrimiz ,bizim mahallemiz ,biz burada bile güven içinde yaşayamıyorsak biz nerede yaşayacağız.?

Lütfen hepimiz özümüze dönelim,ne kadar kirli olsak ta bir nefes alıp temizlenelim.
Kötülüklere son verelim,insana,ve yaşayan hiçbir canlıya kıymayalım.
Sadece ve sadece sevgiye teslim olalım.!

Unutmayalım lütfen, öldüren değil yaşatan insandır bu yaşamda.!
Ona göre yaşayıp ona göre imza atalım tüm güzelliklere.

Hatice Nilüfer DİRİLEN