''Su aldı gemim… Anladım ki ayrılık pek yamandı. Boğuluyordum, batıyordum … Vurdum en dibine kadar hayatın. Hazan mevsimi geldi artık. Ellerimde umuttan kalma yapraklar. Bi baktım ki sapsarı olmuşlar.Gözümden bir damla yaş döküldü üzerine.Çömeldim olduğum yere ve hıçkırıklara teslim ettim gözyaşlarımı.Haykırdı yüreğim sensizliğin bendeki acısını.Neden?Neden?Neden? ''

Güzel anlatım,yüreğinize sağlık...

Gerçek nedenleri yanlarında götürüp, nedensizlikleri hırçın denizlere bırakıvermiş, Nedensizliklerle avunasın diye. Hüzün mevsiminde ömrü dolmuş solgun bir yaprak gibi ağır ağır düşüşlere bıraktığı nazlı ve üşüyen yaprağın çiğ düşen damlaları baharın sızısına eş edercecine bırakmış gazeller arasına sevdayı. Bulmak ne mümkün.? Kuruyan yapraklardan başka bir şeyin görünmediği , rüzgârın sağa sola savurduğu küçük bir sevdâ çiçeği yok olup gitmeye mahkum olmuş. Kutlarım güzel yazını.

Yoksun… Beni ben yapan her şeyimde yok yani. Nerde başladı bu hikâye? Nasıl âşık oldum ben sana böyle delicesine. Her geçen gün ayrılık bana bi adım daha yaklaşmışken, nasıl oldu da bağlandım ben sana pamuk ipliğiyle… Anlayamadım…

Hep böyledir....dünyayı sererler önüne...paspas olurlar yoluna..kalbini açmayıver... ben çalmadım pardon notu bile bırakmadam kaçarlar.......

Güneşin başka iklimleri aydınlatmaya,başka gönülleri ısıtmaya gittiği şu saatlerde kağıdı,kalemi elime alıp,seninle dertleşmek,yalnızca sana yazmak ve yalnızca seni özlemek geliyor içimden.Sana yazmak.''Sana seni Yazmak''
Seni ve yüreğimde anlam bulan duyguları...

Ve sen gittin ardına balmadan..

Kutlarım yazarı.

tebrıkler ayse hanım guzel bır paylasımdı.