Acı

• 28 Mayıs 2016 Cumartesi 12:54:40

Bu memleketin kıyısı köşesi, her yeri farklı bir anı, her yerde başka bir acı var. Sen kendini bıçakla öldürsen onu yıkayıp tekrar kullanabilir misin? Ya da bitmiş bir deftere kaç sayfa yazabilirsin.
Benim için bu şehir bitti. Sadece kenarı köşesi var, bir de ziyaret için ayırdığım sayfaları, o kadar. Benim bu memleketle barışmam için yepyeni bir defter bulmam lazım. Bunu buradayken yapamam.
Bana her şeyi unutturacak bir memleket gerek, sokağı başka kokan. Belki orada yalnız olacağım ama yalnız olmak canımın acımasından daha iyidir. Zaten ebediyen gitmem lâkin yaşamam için gitmem gerek. Unutunca döneceğim.
Kalbimde ölmüş ama cenazesi kalkmayan bir insan var ve onunla aynı şehir de yaşadığımı biliyorum. Belki de sürekli karşılaşacağım, gözümün önünde olacak. Böyle bir durumda öldüğüne kim inanır ki.
Yada seni aldatan beyin hücrelerine kadar canını yakan bir adamı gördüğünde ona söyleyemediklerini söylemekten ne kadar alıkoyabilirsin kendini nefes alıyorsan yaşıyorsundur vücudunda buna bir şey denilmez ama aldığın nefes bile fazlaysa sana ve acı bir organ olmuşsa vücudunda mutsuzsan şuan bulunduğun durumdan oturduğun yerde hiç bir şey değişmez bilmiyorum belki gitsem daha çok üzüleceğim ama o zaman kendi hatam için üzüleceğim başkasının hatası için değil ben inkar edemem onu hala fazlasıyla seviyorum hala günümün yarısı onu düşünmekle geçiyor kime anlatsam ayni laflar o kaybetti üzülme tarzı laflar ama kimse bilmiyor ki güvenimi kaybettim sevdiğim insandan uğruna bu çocuk halimle bütün oyunlarımı vereceğim insan gitti ve başka birisinin elinden tutuyor başkasına bana söylediklerini söylüyor seven bir insan için bunlar zor şeyler ben onun her şeyine katlanmıştım gitmesine de katlanmıştım katlanmıştım savaşmaya da alışmıştım ama bu son yaptığı olmadı bu kadar acımasızca bir şey bu kadar güzel bir sevgiye yapılmaz bana bu yaşattığı acıyı asla unutmayacağım belki çok abartıyor gibi geliyorum ama gerçekten canim yanıyor ben bunu hak etmedim ki