17..kelimelerimin tükendiği, kelimelerimin biriktiği bir yaş..gücüm, güçsüzlüpüm, alaycı bir ciddiyetim yaşama, aşkım tüm gururumun ezimetiyle ellerime bir dokunuşun bırakılışı sonrasında sonralarımda, anlarım geleceğime kadar uzanan bir umut yağmuru saçlarıma düşeceği günü beklediğim,yağmursa hep seni düşündüğüm biz başlangıcı,yığınlardan kopardığım..sakladığım, saklandığım, korkularım döngüsüyle kaçındığım, yıkılmamak için fazlasıyla siteme dönüşen kırıcılığım, gözyaşlarımın çırpındığı, sesimin gözyaşlarımda boğulduğu, kazanmak uğruna yüreğini kendimden kaybettiğim bütünü duyuramadığım sevgilinin ve bir sevgilinin karşıdan izlediği serin suların yüzümü kesişi, hayallerimi yüzüme vuran insanlara sunduğum kan pıhtıları, canımın parçalanışı acımasızca, parçalayışı...
17..yaşadığım ve yaşamanın bu kadar zor olduğunu yeni anladığım...
çocuk olduğum halde ben hala çocuk olamamanın verdiği ağırlıkla yüreğimin acısını yine yüreğimin nefesiyle yenilemeye çalıştığım, yeni bir can gözlerime, yeni bir esinti rüzgarlarımda...
kelimelerimin bana gülümsemeyi getirdiği ıslattığım beyaz kağıtların ardından...kelimelerimin anlatamadığı ama anlattığı..17 yaşım..17 yaşımdayken yaşadığım..





03.01