Kilitleniriz bazen,iç dünyamızda yaralıyızdır.Yüreğimizde bitmek bilmeyen ızdıraplar,sırtımızda hiç beklemediklerimizden hançer yarası vardır iyileşmeyen.Küfür de etmiyoruz inancımız gereği,bedduayı zaten bilmeyiz.Susarız hep imtihanımız diye.
Birçoğumuzun dipsiz kuyunun kenarından döndüğü ya da düştüğü olmuştur.Kimse bunalımda kalmaz,rabbimin izniyle.Yeter ki umut etmekten vazgeçmeyelim.Şu an umudumuz belki ip incecik bir ip,fakat odaklanıp inanırsak o ipi kalın bir urgana çevirmek bizim elimizde.Hayatın bizlere ne getireceğini kestirmek zordur.
Güveni ilk olarak anne ve babamızın kanatları altında öğreniriz.Kalpler sadece sığındığı limandan kalkar.Bizlere sonsuz güven ve umut bağlayan kalpleri hoyratça harcamayalım.
Kime güveniriz ?
Tabiki kalbimizin huzur bulduğuna.Kimi umut ederiz?
Tabiki kalbimizi titretene.
Umut etmeli daha iyiyi ve güzeli. Bu yolda ayağınızın takıldığı zamanlar olacaktır. Siz bu deneyimi güveninize ve umudunuza ekleyerek yola devam edeceksiniz.Mücadeleden asla vazgeçmeyecek ısrarcı olacaksınız.
Hadi bu geceden itibaren yastığınızın baş ucuna tüm umutlarınızı koyun.
Kim bilir ?
Hayatın gülen yüzünü görmek,belki de yarın size denk gelecektir..!
Filiz Telek