Çok güzel bir anlatımdı. Hayatımızın en önemli meyvelerinden birini çekti canımız. Kaleminiz daim olsun Saygılar

yardım etmekle, edememek arasındaki o ikilemi çok iyi bilirim

ve kirazları ne kadar çok sevdiğinizi de (uzun süre profil resminizdi)

paylaşıma teşekkürler Oya Hanım

sevgiler

Kiraz meyvesi sevenlerin ağzını sulandırdı daldaki canım kirazlar. Yazınız. İri leziz Yarımca kirazı ve 20 tür çeşitli meyve ağaçlarını boy verdiği Derince beldesindeki kira evimizi ahçesini hatırladım derin bir hüzünle..
10 tl iyi fiyat.burada manavda 25 tl. Dışarıdan ithal edilenler süsledi tezgahları. İlk bakışta Napolyondan ayırt etmek zor. Kilosu 10 tl.
Afiyet olsun Oya Hanımcığım. İyi huzurlu ve bol bereketli doğal ürünlerin ağızları tatlandıracağı günlere...

Sevgi ve selamlarımla.

Her şey pahalı bu mevsimde ' bahar da açan çiçekler bile artık lüks oldu her taraf dev AVE 'm oldu yani Kiraz neden pahalı olmasın ki avuç içi kadar meyve sebze yetiştirecek boş alnımız yok kalmıyor !

Yıkılıp giden İnsanlığı da hiç saymıyorum zaten..
Kiraz mevsimi ' zaten çabuk geçer ...

Anlatım ve içerik uyumum içindeydi tebrikler Sevgili Oya ' selamlar

Çocuğa da verseydi. Vermeseydi !
Asıl konu bu değil bence.
Asıl konu yenilen bir kirazın mideye ok gibi saplanması.
Kaç çocuğun aklının kirazda kaldığının düşünülmesi.
Toplumumuzda kaç insanda var böyle ince düşünce?
Şöyle bir etrafımıza bakalım isterseniz !

Koca yürekli güzel insan ;
Sana bütün yüreğimle selamlarımı saygılarımı gönderiyorum.

Kimi kirazı paylaşamaz, kimi ayvayı. Tutku ile sevilir mi bir meyve. Evet örneklerini gördüm yaşamda. Makarna bitecek diye ağlayan çocuk gördüm. Çayı kimse içmesin bana çok kalsın diyeni. Ama, orada bir çocuk varsa imrenerek bakan, bu daha çok acıtır..Dondurmaya, çikolataya hasret küçücük canlar. Oysa, ne kadar masum istekler.
Güzel bir anlatımla işlenmiş, pahalı kiraz..Bu arada bize de gezi notlarını okumak düşüyor, lezzetinde..Selam ve saygılarımla..Dönmeyin İstanbul'a .Böyle iyiyiz Biz.

yazı o kadar hoş o kadar güzel ki, bir an kendimi memleketimin bal tatlısı kirazlarına dokunuyorum hissine kapıldım, bir ev ve üç kiraz ağacı ile başlayan yazının giriş bölümünü okurken.
tabi yazının içinde üreticiden aracı girmeden işin içine kirazın tüketiciye uygun fiyatla ulaşma gerçeğinin işlenişi de bir sosyal konu. ve nihayet işin naif kısmı, insancıl ve de sınıfsal boyutu.
çocuğa kiraz verilmeliydi bana göre. çünkü çocuklar üzülmemeli. annenin de gönlü alınabilirdi.
sınıfsal yön zaten çözümsüz. yok olsun yoksulluk.
kutlarım oya hanım yaklaşımlarınızı ve kaleminizin gücünü.
selam ve saygımla.

ikilemde kalmışsınız bence vermeliydiniz varsın kadın istemesin... o zaman içinizde bir ok gibi kalmazdı.
derin ve düşündüren bir konu...eminim pek çok insan çocuğuna bu meyveyi alamıyor.
maalesef toplumun bir kesimi hala zorluklar içinde yaşam savaşı veriyor.
kaleminize sağlık

Bazen insan böyle ikilem yaşıyor aşağı tükürsem sakal yukarı tükürsem bıyık misali...
Sonradan düşününce pişmanlık duysanız bile o an için bir annenin gururunu düşünüp kendinizce doğru olanı yapmışsınız. Belki de kendinizi o annenin yerine koyup size nasıl davranılmasını istiyorsanız o şekilde davranmışsınız. Diğer yandan düşündükçe çocuğun yerine de koymuşsunuz kendinizi ve içinizin acıması bundan sanki. İnşallah tüm kalbimle katılıyorum dileğinize bütün çocuklar canları hangi meyveyi çekiyorsa doyasıya yiyebilsinler...

Bu siteye ilk üye olduğum günlerde kirazlı bir paylaşımım olmuştu ve siz kirazları ne çok sevdiğinizi söylemiştiniz yorumunuzda. Sizi görünce ( yani isminizi) o şiiri, o şiiri okuyunca da sizi hatırlarım hep ve kirazları :)

Bol kirazlı günler dileği ile sevgiler Oya Hanım...

Efendim, insanın hiçbir kızgınlık veya kırgınlık duymadığı, ama içine dert olan ve insanlığı/insancıllığı en saf şekliyle duyumsadığı bir durumu güzel örneklemişsiniz...

Tebrikler...

Saygılarımla.

Oya Hanım çok güzel bir konuyu işlemişsiniz yazınızda. Aslında bir kaç konuyu birden, çünkü kirazların pahalı bir mevsimini işlediğiniz gibi, insani duyarlılığı ve bir davranışı gerçekleştirmeden önce çok yönlü düşünebilmeyi işlemiş ve ana düşünceyi, okuyucuya alması gereken mesajı da sona yerleştirerek mükemmel bir yazı sunmuşsunuz bizlere. Emeğinize sağlık, saygılar, sevgiler...