ŞİİR OKUMAK, ŞİİR YAZMAK, ŞAİR OLMAK

• 13 Mayıs 2016 Cuma 17:23:11

Üç gün önce 9 Mayıs 2016 günü, değerli şair dost sayın Nevzat Kırkpınar’ın büyük bir incelik gösterip, bana postaladığı üç kitabı geçti elime.
Samimi olarak itiraf etmem gerekirse, daha önce bu şairimizin poetikası hakkında araştırmam olmamış ve şiirini de tanımıyordum.
Ancak bana gönderdiği üç kitaptan birisi olan MARAŞ UZUNOLUK DESTANI adlı yapıtını okuyunca, yepyeni bir Kuvay-i Milliye Destanı okuduğumu anladım.

Kitap 192 sayfadan ibaret ve 157. sayfanın sonuna kadar şiirle dolu, kalan kısmında ise 187. sayfa sonuna kadar kitapta kullanılan, ancak yeni kuşağın anlamakta güçlük çekeceği bazı sözcükler ve destanda adı geçen kişiler hakkında açıklamalar yapılmış, güzel de olmuş, bilgilendirici ve yararlı açıklamalar.

1993 yılından beri yoğun olarak şiir yazan bir kişiyim. Bu iş kolay bir iş değil elbet. Belki de dünyanın en zor işlerinden birisidir. Çünkü şair, yaşadığı çağın gerçeklerinin aynası olabilmek gibi bir işlevi oduğunun bilincinde, aynı zamanda bunu doğru yansıtabilmek için de geçmişin boy aynasında da kendi görüntüsünü izleyebilecek, bilgi birikimine ve bilince sahip olmak zorundadır.

Bir ormanda çeşit çeşit ağaçlar vardır. Fakat bazı ağaçlar diğerlerinden daha ulu, görkemlidirler, dalıyla budağıyla gürler, gövdesinde pek cok canlıya, kurda kuşa, karıncaya arıya börtüye böceğe yaşam sunar. Bu özellikleri o ağacın toprağından, havasından, suyundan ve tohumunun atlattığı fırtınalara karşı diren/genliğinden, başatlığından gelir. İşte Nevzat Kırkpınar şiirini okuyunca Nazım ustanın şiirlerinin yanısıra Enver Gökçe ve Hasan Hüseyin Kızılırmak havasını bir kez daha terennüm ettim.

Kırkıpınar’dan kırk oluk
aktı Maraş düzüne,
göğsüm hâlâ soluk soluk...
(Ş.A.)

Ancak saydığım bu hatırı sayılır şairlerin yanı sıra elbette bu damarı besleyen koskoca bir Anadolu damarı olduğunu da unutmamak gerek.

Kitap, baştan sona, bir konu bütünlüğü içinde, dingin bir nehir gibi akmakta, gelip geçtiği ovaları şiirin bereketi ile sulamaktadır. Birazcık şiirden anlayan, kitabı okuyup da ’Haz almadım, ben bu şiiri beğenmedim!’ diyecek kimsenin olacağını sanmıyorum, var ise şayet böyle diyenler, bu ancak bir hazımsızlık belirtisi olabilir.

Şair, dil yönüyle Türkçeye vakıf, olgun bir şiir dili kullanmaktadır. Bu dil, şiir sıcaklığında kaynatılıp, imbiğinden damıtılmış özgün bir şiir dilidir. Heyecan, coşku, duyumsama, derinlik ve anlam en yalın biçimiyle doruğa tırmanmakta, kılcal damarlarımıza kadar işleyip, yine yüreğimize süzülmektedir. Değil mi ki Maraş’ı kuşatan emperyalist Fransız sömürgeci düşman askerleri kendi memleketinden kalkıp, Maraş toprağını işgal edip, ele geçirmek sevdasındadır, ırzı kırık düşman devriyeleri yolda belde gördükleri kadınlarımız, kızlarımıza tecavüze yeltenmektedir, kan beyine sıçrar mı sıçrar işte o zaman ve silahını kapan koşar cepheye, bir direniş başlar ki bu şanlı destan çıkar ortaya...

Ben kitaptan hiçbir alıntı yapmayacağım, yapamayacağım, çünkü her bir sayfası birbirinden güzel, coşkulu, alımlı, sürükleyici ve yalın. İmge denizinde boğulmadan şiir yazmak bu olmalı.

Şairin bu kitabı yazmadan evvel çok sağlam kaynaklardan gerçeğe dayalı geniş çaplı bir araştırma yaptığı belli. Olması gereken de bu aslında. O bölge hakkında sanırım bu bağlamda şiirsel bir çalışma ile Maraş savunmasını bir destana dönüştürme çabası sunulmamıştır. Alanında kapsamlı bir ilki temsil ediyor olması özellikle kayda değer.

Diğer iki kitabın adları ise; Takvim Yaprakları İçin Notlar , Çarşıbaşı Esnafları adlarını taşıyorlar. Yine aynı yayınevi tarafından yayınlanmış. Henüz onları okumadım. Önce okuduğum destanının şokunu üstümden atmalıyım. Ancak bir kaç kez daha okunacak bir başyapıt olduğunun altını da çizmeliyim.

Gelecek kuşaklara kalacak en güzel eseriniz olacağından ve değerinden zamanla bir şey yitirmeyeceğinden kuşkum yok sayın Nevzat Kırkpınar. Emeğiniz kutsal ve oldukça değerli, yüreğinizin sesi daim olsun....

Selam, sevgi ve içtenlikle kutlarım sayın Nevzat Kırkpınar.

Sağlıcakla esen kalınız...

Şaban AKTAŞ
13.05.2016