Aynaya baktığında ne görüyorsun?
Sadece kendini görüyorsan eğer oralarda yaşanmamış hayat kırıntıları vardır.Aralamamışsındır hiç perdeyi mesela.
Güneşin yakıcılığıyla kavrulmamış ya da yağmur damlalarının sana her deyişinde tahrik olmamışsındır.
Hiç gerçekten,yürekten ağlamamışsındır mesela.Nefes almakta bile zorlanırcasına...
Hiç şiir okuyup bomboş duvarı dakikalarca izlememişsindir de.
Giyinişine aldırmadan,çıkıp sokağa,bağıra bağıra yeri gelip kahkahalar savurarak koşmamışsındır da..
Ya da hiç çocuk mutlu ettin mi sen?
Bir çocuğun göz bebeklerinde yaşadığını hatırladın mı?
Hiç tanımadığın biriyle politik bir söyleyişe peki?
O da mı yok?
Hiç tarzın olmayan bir şarkı açıp çılgınlarcasına oynamamışsındır da...
Sağ elini koyup yüreğine,kalp atışlarını her hissettiğin de Yaşıyorum ulan delicesine...’ diyebildin mi peki?
Onu bunu boşver sen,
Bir rakı şisesinin içinde gençliğini gördün mü hiç?
İçtin mi kana kana? Yaşanılan güzel şeylerin hatrına?
Hayat bir tiyatro sahnesiyse hatalarına rağmen kaç defa alkışlandın,hayata seyirci kalmaya devam eden insanlarca?
Sen beni de boşver.
Eleştirdiğime bakma.
Ben kendimi bile göremezken aynada..Sabahla akşamı ayırt edemezken kafamda.
Bir seyirci koltuğunda izlerken kendi hayatımı,eleştiremem seni..
Var git yoluna... MİNE DEMİR