İçimde ağır bir yenilgi, ne yöne baksam teşhis edilmiş serserice duygu.....


Ve İnsan ! Ölümlü insan…Doğar, büyü ve yaşlanır ölür… Ama tek başına ölür… Ama isteksiz ölür. Ama ölür..

Bunu bütün insanlar bilir. Belki de bile bile ölür. Ya da bilir ama inanmadan ölür. Ama ölür.


Zamanın kalbi öyle bir atar ki, her atışta biri doğarken biri de ölür… Oysa en zor olanı yaşarken , öldürülmek. Yaşatırken öldürülmek. Suçlu kim ? Tek bir suçlu var. Sevgili duygular !


‘’ Sevgili oğullarım ‘’

Unutmayın, hiçbir şey yeryüzünde baki değildir. Sahip olduğunuz duyguları büyütürken içinde yalancı, hain, kötü duyguları barındırmayın. Yapacağınız iyilikleri karşılık beklemeden yapınız. Benim size emanet ettiğim şeref, haysiyet, namus, dürüstlük, itibar ve hepsini saran sevgiyi asla azarlamayın. Onlar kişisel duygulardan çok toplumsal duygulardır. Sizi bir arada tutacak , sizi size anlatacak, sizi siz yapacak en değerli olanlardır.



‘’ Sevgili oğullarım ‘’

Sizi büyüten, sizin için fedakâr ana ve babanıza, sizi okullarda yetiştiren hocalarınıza, size tarihini emanet eden atalarınıza, yaşadığınız topluma, coğrafyanıza, dünyanıza gereken değeri verirseniz bunun karşılığını misliyle alacağınızı unutmayınız. Bizler geldik gidiyoruz. Geriye bıraktığımız sizler en büyük eserlersiniz. Kendinize ihanet etmeyin. Yetiştireceğiniz çocuklarınıza, eşinize , akrabalarınıza ,komşularınıza ihanet etmeyiniz.



‘’ Sevgili oğullarım ‘’

Doğmak kadar ölmenin de büyük bir şeref olduğunu unutmayın. Doğana hürmet ettiğiniz kadar , yaşlanan ve ölüm döşeğine düşecek biz ve bizim gibi nicelerine kem gözle bakmayın. Gönül kırmayın. İşe yaramaz diye düşüneceğiniz bir yakınınıza sırtınızı dönmeyin. Unutmayın, bizim ve o insanların geçtiği yollardan sizlerde bir gün geçeceksiniz. Bundandır ki ‘ Etme bulma dünyasına’’ sakın örnek olmayınız.


‘’ Sevgili oğullarım ‘’


Han diyarı, geceledik, konakladık, yaşadık, yaşattık…Elimizden geldiği kadar insana yatırım yaptık. Ölümlü dünyanın , ölümsüz sandığımız günlerine aldanmadık. İyilik yaptık, iyilik yaptık, iyilik yaptık. İyi bir insan olarak ölmek kadar keyifli ne olabilir ki ! İyi olun, iyi olun ve iyilik bulun....

Hoşça kalın ‘’ Sevgili çocuklarım ‘’







sevgiler

Üniversiteden bir arkadaşım vardı. Mezuniyet sonrası ilk yıllarda ara ara evlerine giderdik. Bizi görür görmez hemen serzeniş dolu konuşmalarına başlardı. İçimin sıkıldığını hissederdim. Kocası, sürekli arkadaşımızı uyarır,

-Yahu rahat bırak arkadaşlarını. Bak, gelmişler ne güzel. Gönüllerinden geçmiş, isteyip gelmişler, derdi. Anne babanın sana davrandığı gibi davranma.

Bu huyu hiç değişmedi. Onu ziyaret etmek arzusunu öldürdü bu hal. Sonra da koptuk.

Evlatların varlığında birinci derece ebeveynler belirleyicidir, herhalde. Onları yetiştirirler, ellerinden geldiğince. Sonra, bazıları, verdikleri emeğin karşılığını mı beklerler ne, devamlı bir şikayet eşlik eder konuşmalarına. Bir bıktıran serzeniş.

Halbuki ne gerek var buna, bunca antipatiye? Konunun bam teline iyi basmışsınız Ayhan Bey, kaleminize sağlık.

Sağlıcakla,

Düşünceni dikenleri örnek vererek desteklediğin kısım etkileyiciydi Ayhan Abi.
Evlatlarını hayat sigortası gibi görenleri anlayamıyorum. Belki daha henüz o çağa gelmediğimden... Belki sonraları ben daha ala serzenişlerde bulunacağım.

Hayat çok karmaşık. Acı mı telaş mı diyelim. Telaş galiba. Evet telaş. Dünya bu. Herkes yalnızdır bu telaşın içinde. Fakat nu demek değil ki anne babayı akrabayı unut. Hele anne babasını unutanlar çok ziyandalar.

Güzel bir an yaşattın.

İşlerinde kolaylıklar diliyorum Ayhan Abi. Sevgi ve
saygılarımla.

her zaman söylediğim bir şey var

bizim nesil biraz şanssız

aile büyüklerimize gösterdiğimiz sevgi ve saygıyı çocuklarımıza da gösterdik, hem de hiç bir beklentimiz olmadan. Sonrasında her iki nesilde bizlerden çok şey aldı götürdü. Farkına vardığımızda ise artık çok geç olmuştu.

Güzel bir konuydu ağabey

paylaşıma teşekkürler

saygılar

Canım Ayhan !
Toplumumuzda bu şikayetler hep var.
Ana babanın çocukları onların canı.
İlgi beklemekle onlar haklı.
Çocuklarının çocukları da onların canı.
Geçim derdinden,çocuklarının sıkıntısından ana babayı ihmal etmekte BELKi çocuklar da haklı.
Sen de bu yazıyı yazmakta haklısın.
Ben de bu yorumu yapmakta haklıyım.
Bu yorumu okuyup ta
"Bu nasıl yorum böyle?" diyenlerde haklı.
Peki var mı "ben haksızım" diyen?
Herkes haklı.

Öperim gözlerinden Ayhan...

Katılıyorum: Acı çekmek öyle bir an'a denk geliyor ki mutluluk nasıl da kıymete biniyor.
Sayısız acı seçeneği her ne kadar işaretlemekten imtina etsek de...
Yüreğinize sağlık değerli yazarım.
Kaleminizi kutluyorum ve içten paylaşımınızı.
En güzeli de bu değil mi: Ortak paydada buluşan nice insan ki hayata olduğu kadar yazmak iken vazgeçilmezimiz.
Selam ve saygılarımla...