HİÇBİR ŞEY
İnsan bir şey iken kendine güvenmeli hiçbir şey iken değil.Hiçliği bulan gerçek varlığa ulaşır.Kendisinin bir " HİÇ" hem de koskoca bir HİÇ olduğunu farkettiği an çıktığı yolculuk onu selamete ulaştırır.
O yol meşakkatlidir,kolay kolay geçilmez mücadele etmeyi gerektirir nefisle. Zordur azimli olmayı gerektirir.Tuzaklarla doludur , şeytana yüz vermemeyi gerektirir.Yaşanmışlıklarımızdan ders almayı gerektirir.
Hakiki hiçliğin varlığında yokluk yoktur.Varlığın hiçliğinde başlar asıl yokluk.İşte ozaman varlığını yok olana teslim etmek insanı yok eder hezimetlerin en büyüğünü yaşatır.Bâki olana teslim ise faniliğinin farkında olup Bâki karşısındaki hiçliğini hatta hiçbir şeyliğini hissettirir insanoğluna bu yolculuk...Yolculuğun sonu Bâkide anlam bulmasıdır hicliğimizin.
Sadece ruhunu değil; gözünü ,kalbini,dilini,elini, her şeyini Bâki olana teslim ettiğinde gözüken asıl hiçlik zirvelerdeki ufuk noktasına taşır benliğini işte tam da bu esnada gözükende değil görünmeyen " HİÇ" likte asıl mayasını bulur kalp...Yoksa yorgun,bitkin terk ederken bedendeki varlığını ruha ıstırap içinde kıvranmak düşer kıyamete dek.
Bedenin yükü akla ve kalbe verilirken kalbin yükü ruha verilmiş, o da Yaratıcısının emrine girmis tüm varlık alemi gibi..
Ruhun olmadığı bir kalp, kalbin olmadığı bir beden!!! Nasıl tatmin eder insanı?!!!! Aleni bir HAY meselesi..
Hiç’ im ben bir Hiç!!! Koca koskoca bir HİÇ.!!!!
Dizginleri ALLAH ’da olan bir HİÇ!!! Dünyalık lezzetlerle , övünçlerle ruhunu tatmin etmeye çalışan avanak bir HİÇ.
Künyen nedir? Diye soruyor dünyalık övünçlerim...
.....
......
.....Düşünüyorum ve kendime geliyorum:
Sahi ya ben bir HİÇ tim ...Ben kimim? Neyim ? Niçinim? Sorusunu kendime soralı yıllar geçmis olmasına rağmen bir arpa boyu yol alamamış koca, koskoca bir HİÇ ’ im.O halde:
HİÇBİR ŞEY diyorum cevap olarak HİÇBİR ŞEY.
Çünkü ben bir şey olmayı Bâki Olan’ ın sorgusuna bırakmak istiyorum.O sorduğunda cevap verecek bir şeyim olsun yeter ama o şey en doğru olan olsun.Sadece o zaman dönsün dilim isterse ebediyyen sussun baska bir şey istemem.
Rabbin kim desin O(Allah)
Ben SEN’ sin( Allah) diyeyim
Kimin ümmetisin desin O
Resulullah ( Hz Muhammed s.a.v) ) diyeyim.
İşte o zaman bir şey olduğumu bileyim ..
Hiçlikten varlığa geçmek için emir Büyük Yer’den gelmeli..Takdir En Büyük’ ten olmalı .Faniden gelen iltifatla kendini bir şey sanmak hiçbir şey olmanın ve asıl hiç olamamanın ispatıdır. Hiç demenin derinliğine varmadan haybeden hiç demek belki kolay yol ama büyük sorumluluk..
Yoklukta hiçlik arayan değil, varlıkta hiçlik arayan kendini bulur, istikametini doğrultur.
Eyyy yüce Allah’ ım! Beni, bizi sırat_ ı müstakimde dosdoğru kıl.
Ülkü KARA
10/05/2016
Bursa
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.