KAÇINILMAZ SON!

• 9 Mayıs 2016 Pazartesi 23:33:42

Yine neden ağladığım sorusu çıktı geldi önüme.Her seferinde ısıtılıp ısıtılıp önüme koyulan bir yemek gibi artık.Sırf bu yüzden ağlamaktan kaçar oldum.
Ne bulursam içime atıyorum,önüme gelen her şeyi ömrüme dert diye katıyorum.Alıyorum defterimi kucağıma kendimle dertleşiyorum.Hep bir bahane arıyorum zaten yazmaya,yazarken ağlamaya.Sorulduğunda cevabım olsun ki rahat rahat yalnız kalayım.
Başladım yine yazı yazmaya.Ama yazmak çok iyi geldi bana.Yaza yaza şiir yazmayı öğrendim.Aynı zehri farklı şekillerde boşaltmayı öğrendim.
Kim bilir içimde zehir diye kimler,neler var?
Her neyse yarın da yazarım belki bilmiyorum.
Ağlamak isteyip de yine ağlayamadığım bir pazartesi gününü buraya bırakıp gidiyorum...

EDA ERDOĞAN
beşmayısikibinonaltı.