Kaçıyorsun…
Kendinden
İlk önce…
Sonra benden…
Ve yine kendinden…
Benden…
Kendinden…

Söyle! Kaç kere daha ağlatmalısın beni kendinden. Ve kaç kere daha pişmansın kendinden.

Hep yeniliyorsun. Hep! Verdiğin sözler sana değil. Bana! İnanmıyorsun sen. İnandırıyorsun sadece! Söylesene küçük adam hangimiz çok mutlu yaşadık şu hayatı. Hangimizin olgunluğunun altında bir acı yok! Acı ve sonra olgunluk. Peki sen! Neden büyümüş değilsin hala. Görmüyor musun arkasına saklandığın acılar nasıl yaralıyor her şeyi, eskitiyor! Niçin açamıyorsun yüreğini ve neden bu kadar korkaksın!

Kim bıraktı seni yalnız. Kimin arkasından bakakaldın. Ben benzer miyim ki onlara! Benzemem! Benim bu ben! Görmüyor musun hala. Gözlerine baktığın o küçük kız benim işte. Seninle büyüyen, büyümek isteyen. Hala inanmıyor musun!

Demek çok eskiydi, incinmiştin, kırılmıştın! Ya ben! Hep kırılmıştım eskiden. Ama seni kıramazdım. Bu kadar zamandan sonra seni kıramazdım. Senin özrün değil ki bu şimdi sana yaşatayım. Acılarım senden değildi. Sen istemezdin böyle olsun biliyorum. Senin yanındayım çünkü sana sevgimi, kendimi vermeye geldim. Kendi acılarımı seninkilere sarmaya ve unutmaya… Açıyorsun da kapıyı neden yine kapatıyorsun! Yüzüme… Ben sana ne yaptım! Yaşamak isterken her anımı doyasıya neden sana öğretemiyorum. Neden geçmiş hala karşımızda duruyor. Olsa da olmasa da… Geçmiş! Geçip gitmemiş ama! Bana ne bundan. Ben benim, ben bugünü yaşamak istiyorum. Son nefesimmiş gibi seni yaşamak istiyorum. Geçmiş neden seninle hala. Ve benimle! Bu güne kadar bana alışamadın mı yoksa! Söyle! Daha ne kadar gider böyle. Daha ne kadar peşime takarsın geçmişimi, geçmişini. Benim geçmişimle karalayıp, kendi geçmişinle vazgeçmek her şeyden neden! Geçmiş, kim üzdüyse beni, geçmiş. Kim acıttıysa canımı geçmiş…. Ve senden de geçmeli işte böyle… Geçirmeliyim artık, bahanelerinden kurtulursan geçirebilmeliyim artık…

Ben sana geldim. Uyutmak için seni dizlerimde, korkularını koynumda saklamak için, kurtarmak için seni şu berbat dediğin hayattan. Sana kendimi, güzellikleri armağan etmeye geldim. Ne kadar bu günlük olursa hediyelerim, niçin bu eskitmişliğin!

Yine kaçıyorsun işte! Kaç! Benden değil artık saklanman, bundan böyle senden. Bıraktığın bensem, peki ya sen kendinden ne kadar uzağa gidebilirsin? Gölgeni de saklar mı sanıyorsun ıssız köşelerin? Bana sunduğun bahanelerin masallar okur mu rüyalarına, başını okşar mı uykusuzluğuna?

Öyleyse durma git! Bir kendiliğin daha arkasına sığın! Şimdi benden gidiyorsun ya, hep kendine kalacaksın…