Sıradan bir sonbahar akşamı ve yolda yürüyorum. Adımlarımı hep sayarım fakat düz sayıları sevmem, küsüratlı olmalı. Bu sebeple fazladan yürüdüğü de doğrudur. En azından ben öyle gördüm; evet evet, saçma fakat evinin önünde 22 adım yerinde saydı biraz önce. Sanırım istediği sayıya ulaşamadı. Neden böyle yaptığı ise bilinmiyor; kendine sorulduğunda bunun bir ihtiyaç olduğunu, onun da diğer insanlara şaşırdığını söyledi. Sahi, kimdi diğer insanlar?

“Bir başka diğeri” derken genç adam, bir diğerini ‘diğeri’ sayarken, kendisinin de ’diğer’ olduğundan bihaber yürümeye devam etti. Aklı başka yerdeydi…

Başkalarının diğerleri bazılarının değeri dedi, haklıydı belki fakat o an evinin önüne geldiğini fark etmesiyle irkildi: henüz istediği rakamda değildi! Böyle anlarda yapacağı şey belliydi, yerinde saymaya başladı. Düşündüğü rakama ulaştığında ise çoktan yatağına girmişti…

Uyandım; saatim 7:02 ve ben hiç olmadım. Çünkü ben küsüratlı sayıları sevmem, o kimdi?

Her kim ise artık yok, sanırım istenilen sayıya ulaştım.