Sessizliğin Sesi

• 5 Mayıs 2016 Perşembe 04:12:29

Konuşuyorum. Konuşuyorum sessizlikle. Bir tek kelime çıkmıyor ağzımdan. Ben
onu konuştukça o da beni anlatıyor. Yokluğumuz varlığımız oluyor. Fısıldıyor
kulağıma ince nağmelerini. En sevdiğim melodisini; Seni. Bazen kalp atışlarım kesiyor
soluğunu sessizliğin. Duraklıyor. Derin bir nefes alıyor aklımdan. Konuşmaya devam
ediyor sonra. Çınlıyor akşamlarıma. Uykularından ediyor beynimi. En güzel rüyalarım
kâbus oluyor sessizlik gelince.
Akıp giden bir nehir duruyor. Hatta geri tırmanıyor damlalar geldikleri yere.
Sensizliğimi gizleyen gürültüler dağılıyor. Kırık bir kalem tutuşturuyorlar elime.
Sessizliği çiz diyorlar ruhuma. Kalemi alıyorum içim acıyarak. Ama o da tuzak. Daha
da yakın oluyor uzak.
Çizmeye çalışırken bakışlarından bir iki satır, kafiyeler kaçıyor benden. Ölçüler
darmaduman. Topluyorum enkazımı bir araya. Bir şiir yazıyorum geceye. Uyku
gözlerimi yırtarak akıyor yastığıma. Sessizliğin sesini bir uyurken duymuyorum. Bir
de gözlerine bakarken...