GECE BASTIRDI AGIR DUYGULARIM

• 3 Mayıs 2016 Salı 05:03:57

Gözlerin dolar bir gece vakti.Suskunlugun agır basar.Hani o kalbine doğru bi ağrı mı denir bi yük mü denir tarifi edilmez şey her neyse bu gece bırakmadı yakamı.
İçine çekersin nefesi için titrer ,nefes verirsin sesin titrer..
Gülmeyen kader gecelerimizede vurdu..
Belli belirsiz aniden giren sancıların sonu kesilecek gibi değil..
Her derde derman bulunur belki ama bu yürek sızısının var mı bir merhemi bilinmez…
Böyle hıçkıra hıçkıra bağıra çağıra bir ağlasam belki bi nebze kesilecek sızısı..
İçime ata ata ağlamak varya onu yapıyorum kendime elimde olmadan..
Küstüm duygularıma hislerime hepsini bir bohça yapmış bir sandığa kitlemiş gibiyim..
Yaşarken üstüne toprak atılmış ölü gibiyim..
Soldu yemyeşil yapraklarım, dallarım kırıldı. Hep hayatım bahardı diye boş yere kendimi kandırıp mutlu gözükmekten yoruldum sanırım.. İçimdeki sonbahar havasını atamıyorum bir türlü..
En büyük yarayı açtım sinemde,
Bir bilinmeyeni yaşadım hayallerde,
Olur olmaz güldüm kendi halime,
Kaderin acısı kolay kolay geçmez imiş..

Ne acı bazı şeylerin sonradan öğrenilmesi, gözünün kör olup ileriyi bile bile görmemesi diye bir durum var..
Hani derler ya insan evladı bir öleceği günden kaçamazmış bide alın yazısı olan yârinden..
Neden geçmez bu sızı şimdi daha iyi anlıyorum. Hata ettim kaderime giden yolda kaderimi değiştirmeye kalkıp olmadık olayların içine attım kendimi..
Kendi elimle yazmaya çalıştım kendimce birşeyleri yapabileceğimi düşündüm bir hayaldi benimkiside..
Bulamadım bir tadını tuzunu, süremedim sefasını boylu boyunca..
En kötüsüde hep birşeyler yolunda deyip arkanı yasladığın zaman benimsediğin zaman bir boşluğun içinde buldum kendimi..
Kaderinde yazılı olan insan kolay pes etmez, sürükler peşinden gelir izi kaybolsada gelir seni bulur..
Bir yetim gibi de kalsan, ellerin yurdunda yurtsuzda kalsan birgün kader iki yakanı bir araya getirip arkanı yaslayacağını bulduğun zamandan sonrası da geçmişe dönük pişmanlıklarınla geçecek zaman..

Dua ediyorum her gece bir bilinmeze; bir kötü karar eşiğindedir, zordadır yalnızdır, oda benim gibidir diyorum bir çıkış yolu bulsun diyorum yüce Yaradana belki duyarda sesimi ettiğim dualarımı kabul eder diye pes etmiyorum..
Belki bir duam onu bana bir adım daha yaklaştıracak , belki gülmeyen yüzü bir nebze olsun gülecek buda yeterde artar bile..

Bazı şeylerden emin oluyor insan öğrendikçe, yaşadıkça, gördükçe..
Kendine hakim olmasını, kaybetmemeyi öğreniyor en basiti kaybede kaybede..
Belkide kaybettiğimizi sanıyoruz; oysaki kazanacaklarımızı bir kenara atıp kayboluyoruz düşünce dünyalarında..

Sebebim bir sızı oldu uyuyamadım,
Diyemedim dosta yarayı hafifletemedim,
Yaman çileyi içimde zaptedemedim..
Bir güldüm bülbülüme hasret kaldım…
İşte böyle içimdekini anlatmak istediğimi anlatamıyorum..
Çıkış yolları yol ayrımları gideceğim yön o kadar çok ki hepsini düşünmekten nereye sapacağımdan korkar oldum yine sonu bir çıkmaz sokak olur diye..
Kendimi içten yiye yiye bir hal oldum..
Dertli başıma her gece üstünede bir dert ben koydum..
Taşıyamaz oldum en sonunda..

Yazarken birkaç sayfa birşeyler ; tam yine çıkmaz sokağa girecekken,
Bir huzura eriş sesi duydum…
’Esselatu hayrun minen nevm’