Perde

• 29 Nisan 2016 Cuma 04:00:46

On üç dakika sonrasında boş bir perdeye bakarken gördüğümde seni, bazen…

“Saatlerle sorunları olan birine göre fazla iyimser olmasının sebeplerini hep merak etmişimdir. Bir keresinde ona nedenini sorsam da bu garip tavrının, bana verdiği tek cevap 2.07 olmuştu; etkilendim…

‘2.07 ise eğer sebebin, 8 ya da 6’nın önemi kalmıyor fakat, belki 9 verebilir sana aradığın soruların cevabını’ derken gözleri parlıyor, sesi her ne kadar güçlü gibi gelse de heyecanından dolayı titriyordu. Bu duyguyu daha önce de yaşamıştım, artık arasındaydım.

O zamandan beri saatlere ayrı ilgi duyarım. Zaman sürekli geçer ve her geçişinde yeni bir saat ile kutlarım kaybettiğim anları. İnsan garipleşiyor aslında böyle yaparak fakat bazen kaybetmek de kutlanılması gereken bir durumdur. Hele bir de konu saatler olunca…

Diğerleri gibi monoton bir güne uyanmak için gözlerimi açtığımda başladı aslında tüm hikaye. Ne zaman gitmek istesem yakama yapışan saatlerden kurtulmanın bir yolu olmalıydı. Şansımı onda denemeyi seçtim fakat o da durmuştu. O olmak ben olmaktan daha kolaydı sonuçta; dün o olmak için ona dönüşmüş ve bir kenara atılınca ondan başka her şeye benzeyen birine bugün ben olması için ısrar edemezdim ki ben. O orada mutlu değildi fakat durması gerekiyordu; onu orada bıraktım, tam 2.07’de…

Bazen düşünmüyor değilim ama ne yaptığını, muhtemelen geçmeye çalışıp duruyordur yerinde. Yine de baktığımda insanlara, herkesin durduğu bir saati var gibi geliyor bana nedense. Yeterince tanıyamadım sanırım seni, sende benden bir parça görmezdim belki fakat bazen olur ya; kaparsın gözlerini zaman geçsin istersin. İste o zaman, hiç geçmesin isterdim ben bir zamanlar ama senle değil; benle istemiştim ben bunları. Rol yapabilmeni yeğlerdim belki bazen, bunu da severdim halbuki.

Ne diyordum, evet zaman geçiyor. Ben bunun farkındayım ve senden sonraki güne yeniden başlamanın verdiği mutluluğu tattıktan sonrası gerçekten karanlıkmış, onu anladım. İyimser olmana hala anlam veremiyorum, bunun için kalmak gerekiyorsa da ben asla durmayacağım, 9 orada bir yerlerde çünkü. Ama önce 8’i yaşamam gerekmez miydi?

Ben! Sen değilim ki ben, belki o olabilirim ama lütfen bana sen deme, sen olmak istemiyorum çünkü ben…”

Şimdi gözlerim tekrar perdede.