DENZLERİ SEVİYORSAN DALGALARIDA SEVECEKSİN

• 28 Nisan 2016 Perşembe 20:58:38

Değiştiremeyeceğim bir şey varsa o da kanaatlarımdır çünkü bende hiçbir şey onlar kadar sağlam bir şekilde yer etmemiştir.

SALOMEYE

Öyle bir hayat yaşadım ki
Cenneti de gördüm cehennemi de
Öyle bir aşk yaşadım ki
Tutkuyu da gördüm pes etmeyi de
Bazıları seyrederken hayatı en önden
Kendime bir sahne buldum oynadım
Öyle bir rol vermişler ki
Okudum okudum anlamadım
Kendi kendime konuştum bazen evimde
Hem kızdım hem güldüm halime
Sonra dedim ki "söz ver kendine"
Denizleri seviyorsan, dalgaları da seveceksin
Sevilmek istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin
Uçmayı seviyorsan, düşmeyi de bileceksin
Korkarak yaşıyorsan, yalnızca hayatı seyredersin
Öyle bir hayat yaşadım ki, son yolculukları erken tanıdım
Öyle çok değerliymiş ki zaman
Hep acele etmem bundan,
Anladım...

Friedrich Nietzsche

Hayatı şiirdeki gibi yaşayanların varlığına inanmakla birlikte gerçek anlamda anlayarak yaşandığına dair kuşkularım çok fazla.
Aksi olsaydı eğer; bunca aldatmaca düş kıtıklığı hüsran yapaylık ve böylesine bir başıboşluk aldırmazlık ortalığı yangın yerine çevirirmiydi hiç.

Öncelikle hayatı dışarıdan seyrederek değil bire bir içine girerek yaşamak cesaret ister. Kimileri hayatı yaşar, kimileri de yaşayanları seyreder.

Sevgi konusuna ise hiç değinmemek en doğrusu olur. Aşkını kovalayan bir aşığın sözlerinde en ufak bir doruluk payı olmadığını görüyoruz. Çünkü eyleme dönüşmeyen hiçbir şeyin geçerliliği olamaz.
Bunlara bırakın inanmayı dinlemek bile lüzumsuz zaman kaybıdır bence.
Bir insana inanmak için karakterinin kişiliğinin sağlamlığına güvenmek lazım gelmez mi.
Birikimi yeteneği ne olursa olsun dilinden dökülenler lafazanlıktan başka ne olabilir ki.
Bu gibi insanlar zaman kavramıyla ilişkilerini kesmişlerdir.
Mutluluğun onlar için geçen zamanda yeri yoktur. Duygu kavramını ise büsbütün yitirmişlerdir.

Oysa “Bazen dakikalar mutluluk getirmesi beklenen yüzyıllardır.”