Sana baktığımda mevsimler bölünürdü yarı uykusunda, kan kırmızı bir şafağın renginde dirilirdim iklimlerime. Gözlerin serin, ılık bir rüzgarın sessiz çığlığında sokuluyordu sancıyan yanlarıma

Bir heyelana dönerken yüreğimin hezeyanları, tasvirsiz bir zaman aralığıydım adının geçtiği takvim yapraklarında. Geçmişe dair sayıklamalarımda düş sanığı bir mahkumdum kendime.

Sana dair firari eylerimden pişmanlık yaşamayan bir kaçağım. Bir dine bağlanır gibi sana bağlılığım…Ne sensiz bir dünya, ne de ahiret düşledim kurgularımda…Sana dair söylenen her şarkının bestesinde doğan bir an’dım.Öznesiysen her satırımın, yüklemlerimin notasına düşen son noktasıydın.

Ne bir tanrıçaya benzettim, yüzünü
Ne bir meleğin adında aradım, özünü
Kadınım dedim.
Gönül perdeni kaldırıp alnından öptüm

Ne solan güldün
Ne gitmeye sürgün bir bülbül
Yaşam kesitlerden ayrıldı
Kadınım dedim.
Kalbimi ikiye böldüm

Sus payı verip yelkovana akrebe sığınıyorum. Saatlerin çalmaya yakın sürelerinde diliyorum senli dileklerimi. Yanımdaysan, paçası tutuşuyor zamanın. Özlemlerimi esrik bir vadinin yalancı maviliğine bırakıp gövdene tutunuyorum. Közünde acıları kömürleşmiş kuru bir dalım. Yanmaya hazır volkan griliği, kucağında ölmeye yakın bir ihtimalim.


Tüm iklimlerimi seni çoğaltan bir mevsim aralığına sığdırıyorum.Yitik düşlerden sıyırıp gövdemi,köklerinden tutunarak yeniden küllerimden filizleniyorum...Henüz keşfi ve kaşifi olmayan bir ütopyanın yolculuğunda arşınlıyorum senli soluğumu..

Nefesinde...
Sesinde...
Sende...
Büyüyorum..
Yüreğim umutlarında çoğalıyor ..(Dilêmin bî hevîyê te zêde dibê.)

Ayaklarının altına serdim karanlığın belirsiz izlerini.dizlerinde güneşe durdum semazen bir ayçiçeği edasında.Gökkuşağının bütün renklerinden umut topladım yüreğine.yol verdim ,dönüşsüz karamsarlık illetine.ve artık gözlerinden bakıyorum sevdaya
Kadınım
Dokunma suretime acır ellerin
Yüreğim
Bakma bana öyle derinden üşür gözlerin
Mücadelem.
Ayrılık defterinde geçerse adın, sadece ölüm var derim


Faiik Danışman