KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1570 Okunma
- 3 Yorum
- 0 Beğeni
Kısaca Özetim.
Hiç bir zaman mükemmelim demedim.
Bende her insan gibi hatalar yaptım ve yanlışlarım oldu, bazı hataların dönüşü yok biliyorum.
Bir çoğundan ders aldım! Bazıları acılarımı katladı, bazıları hafızamı yokladı ve sabrımı zorladı.
Yeri geldi hüzünlendim, yeri geldi gözyaşımı içime akıttım. En kötü anımı bile tebessümle gizledim.
Yeri geldi çoğu insana örnek oldum, dost oldum, acılarını paylaştım yeri geldi ekmeğimi bölüştüm sadece ve sadece iyi bir insan olmaya çalıştım. Beni farklı kılan, dünya görüşüm, hayata bakışım, kişiliğim, duruşum ve insani yönüm oldu...
Elbet canımı yakanları unutmadım!
Ahımı alanlar gün gelecek bedelini ödeyecek bunu biliyor ve ilahi adalete güveniyorum. Zira asla kimseye behdua etmedim herkes "yaşattığını yaşasın" demekle yetindim...
İyi ki yapmışım dediğim şeylerde var, keşkelerimde...
Şimdi; iki yüzlü ve riyakar, yalancı herkesten uzak bir hayatım var.
Gün gelecek yeni insanlarla, başka yerlerde, sil baştan bir hayatım olacak ve herkes gibi içimde büyüttüğüm umutlarla yaşayacağım.
Dost bildiğim, can diye sarıldıklarımda var hafızamda, canımı yakanlar geçmişte bıraktım.
Geri döndürmek istediğim zamanlarımda oldu, kendimi ertelediğim başlangıçlarda...
Benden yıllarımı çalan insanlar, iyi ki hayatıma girdiler onlardan çok şeyler öğrendim, bana güvensizliği ve ayakta kalmayı öğrettiler...
Canımı yakanların altını, gönderdiklerimin üstünü "ÇİZDİM"...
Hafızama kazıdığım görüntüler ve canımı acıtan sözler unutulur mu hiç? Asla afedemeyeceklerim var.
Keşke bunları sizden duymamış olsaydım dediğim insanlar, beni yürekten vurup kendilerini haklı çıkardılar.
Yine de onlara inat gözlerine sokacağım "DOĞRULARIM" var!!!
İçimde saklı tuttuğum öyle çok şeyler var ki, onların hepsi bende kalsın; elbet hepsinin bir yeri ve sırası var.
Tüm olumsuzluklara rağmen hayatı, doğayı ve hayata dair güzel olan her şeyi seviyorum.
Kendime güvenim tam, yaralarımı saracak güçteyim, kimseye eyvallahım olmaz!.
Bu kadar çirkefin içinde adam kalmayı başaran herkesi dostca ve kardeşce kuçaklayan kocaman bir yüreğim var.
Yetmez mi?
Acımasız insanların inadına hâlâ ayakta ve dik durabiliyorsam ne mutlu bana "CESARETİM" var...
Madem bu hayat benim, size ne diyeceğim! Yanlış benim, doğru benim. Hiç kimseye verecek "HESABIM" yok benim.
Yaşayan benim, yaşatan sizsiniz!...
ASMEROZ -62
---Gülşen Polat---
YORUMLAR
Seviyorum içtenlikle yazılan yazıları. Öyle sanıldığı gibi de o kadar öznel değildir duygular, evrensel yönü de çoktur. Yaşantılar farklı olsa da herkesin aynı yerden sızlayan yaraları, keşkeleri, sevinçleri olmuştur. Ben affetmekten yana oldum hep, sonuçta hepimiz hatalar yapıyoruz. Saygılar...
Hayat tümüyle mutluluk demek değildir. En büyük yanılgı da bu sanırım. İnsanlarımız olması gereken şeyin mutluluk olduğunu; hayatın tek gayesi mutluluktan geçtiğine inanıyor. Bence insanı insan yapan hüznüdür, sevincidir, üzüntüsüdür, özlemidir, yıpranmasıdır...
Keşkeleriniz sizi siz yapan en önemli etkendir.
"Madem bu hayat benim, size ne diyeceğim! Yanlış benim, doğru benim. Hiç kimseye verecek "HESABIM" yok benim."
Aynen de öyledir. Hayat sizin. Yaşam tümüyle size itaat ediyor. Ne diye çevreye bağlı, kalıplar içine girelim ki değil mi :)
Dilerim nice güzel yazılarınızı okuruz. Teşekkürler paylaşım için
Kıymetli Gülşen Hanım.
Öncelikle küçük bir sitemle başlamak istiyorum yorumuma lütfen daha fazla yazılarınızı okuyalım.
Biz sayfa dostlarınızı güçlü kaleminizden aktarılmış keyifle okuyacağımız yazılarınızla buluşturun.
Anlamlı ve etkileyici yazınızı gönülden kutlarım.
Güzel paylaşımlarda buluşmak dileğimle.
Kaleminize emeğinize ve asil duygularınıza sağlık
Saygı ve sevgilerimle.
