Oğlan büyüdü, geldi onsekiz yaşına. Reşit oldu bir de ehliyet aldı yaşına girince, biz de arabanın arka koltuğuna doğru kayıyoruz yavaş yavaş. Oh be biraz da siz sürün ben arka koltukta keyif çatayım. Biz yaşlanıyoruz yavaş yavaş onlarda çocukluktan gençliğe adım atıyor haliyle, olgunlaşıyor, düşünce ve davranışları da ona göre değişiyor ve gelişiyor. Bakıyorum da benim gençlikte sergilediğim davranışları üç aşağı beş yukarı onlarda sergiliyorlar, çok da büyük hatalar yapmadılar mı kızamıyorsunuz keratalara...


Aramızda fazla boy farkı olmadığı için bedenlerimiz ve ayak numaralarımız da hemen hemen aynı. Benim ayağımda kıkrkdört numara, onunki de kırkdört numara. Yani bu şu demek; ikimizden biri ayakkabı aldı mı, diğeri de sebepleniyor o ayakkabıdan. Her tip ayakkabıda olmasa bile, bazı spor ayakkabılarında veya baharları giyeceğimiz rahat ayakkabılarda değiş tokuş yapıyoruz çoğu zaman. Ayakkabı mağazacıları adına üzüntülü bir durum gerçekten, kader kısmet diyelim. Pantolonlarda biraz sorun oluyor bedenlerimiz uymadığı için ama kazak ve montlarda şimdilik bir problem yok gibi...


Bundan sonra çok fazla büyümez tahmin ediyorum oğlumun ayak numarası, biz de böyle aynı ayakkabıları değişe değişe giymeye devam ederiz. Ederiz etmesine de ikimizde aynı ayakkabıyı giymek istedik mi o biraz problem olur. Her ne kadar ’’dost başa düşman ayağa bakar’’ deseler de oğlumcumla düşman değiliz çok şükür...


Kızımla da annesi aynı ayak numarasına sahip olsaydı aslında ne güzel olurdu diye bir cümle tam kuruyorken, bir de baktım ki, kızımın ayak numarası annesininkini bir numara geçmiş. Ne yapalım kısmet. Biz oğlan ile gideriz aynı numaradan değişe değişe giyeriz güzelim pabuçları. Hani seksenler dizisinde hit olmuş bir laf var ya ’’Aynı be yahu’’ diye biz de oğlanla onu söylüyoruz birbirimize ’’Aynı be yahu’’ Sevgi ve Saygılarımla..