Bazen susukun bir resim yazıyorum sana karşı

• 22 Nisan 2016 Cuma 12:37:12

Bazen susukun bir resim yazıyorum sana karşı .Sonrada bir şiir çiziyorum , mısraları ötekinden farklı beklide , devrik bütün cümlelerim ve sen artık suskunluğunda çoglıyorsun sessiz harflerle yada bir şarkı söylüyorum makamını tutuuramadığım bir melodi fısıldıyorum geceye , sözlerini anlamadığım bir dille. Biri birgün çok saçma bir davranışta buluna bilir bu çok normal algılana bilinir çok saçma bir şekilde gelir ve çok saçma bir şekilde geçer hayatınızdan ve size kalan “ tek cümle tamamen saçmalık işte “ beklide senin için bu yazdıklarım da tamamamen saçmalık iste. Düşünse artık ayaklarımla rüya görüyorum, ellerimle sana koşuyorum ... Sensizliğin ertesinde kapı dar gelince pencereden giriyorum balkona… Her şey ters düz oluyor, kafam karışık. Saksıda besliyorum güvercinleri , sana benden haber getirsin diye .Ağaca çıkıp domates topluyorum en güzel yemekleri pişirip çöpe döküyorum ,Caddelerde yürüyen insanların dileklerini, teker teker yakalayıp yırtık cebimde içine düşler iliştirip saklıyorum kimseler bulamasın diye bazende bır çığlık kadar susuyorum bir sessizlik kadar bağırıyorum, bende ki Sen’e … odamızdaki duvara uzanıyorum, Başımın altına bir yorgan bırakıp , üstüme de yastık örtüyorum . Her şey ters düz oluyor hayatım da sen yokken. Nereden başlıyacağımı bilmediğim çümleler gibiyim . ne biriktirmişsem bu güne kadar artık hepsi su oluyor sonra birden susuyorum kana –kana içiyorum , yeter bukadar içime hüzün koyduğun bana biraz sen ver ya da gülüşlerini koy kalbime ansızın gelip savur içimdeki özlemlerini ilk rüzgarda kavuşmalıyız artık seninle görmüyormusun suya hasret iki kuru yaprak gibiyiz ikimizde ..Söylenecek bütün sözleri bitirdim, artık konuşmaya bile mecalim yok, aslında artık soluk-soluğa inat ediyoruz yaşamaya ,yaşadıklarımızın hesabını tutuyoruz .Yanlış anlaşılmalara kurban ediyoruz hayallerimizi , git gide başkalaşıyor gözümüzde sevdiklerimiz . Sonra kalem oluyoruz kelime- kelime sitem döküyoruz kağıtlara …
Galiba kayboldum kendi girdabımda , yolunu bulamayan pusula gbiyim amansız cografyalarda . Henüz kalbimde bıraktığın yaraları sarabilecek kadar birikmedi cebimdeki umutlarım, beklide sen hislerim içimde dğümü düğüm olurken bir merhabasıyla bütün düğümleri çözenimdin .
Kimse bilmez kimsenin bir önceki cinayetini yada yaralı bıaraktıgı kalbi hep son muş gibi sevilir ve hep ilkmiş gibi unutulur işte , boşuna artık söylenen bu cümleler her şeyin dibe vurduğu yerdeyiz .
Sonsuz karanlık, hiçlik ve birdaha hiç görülmeyecek gözlerin son yaşları bunlar
A.K