Hep kapıda kalsın,hiç içeri girmesin der; gönlümüz savaşa
ne yazık ki; doğanın kanunudur, gerekmiyor münakaşa.
Bu kanunu anlamak için birazcık görme ve gözlem yeteneği
gerekir, ilkin sabah saatlerinde kapıdan dışarı çıkarsınız doğal dünyanın
seyrine ve ilk gözleminiz hayvanlar aleminin horoz ve tavuklarına ,
aralarında sınırlar çizilmiş, kümes hayvanları imparatorluğu kurulmuş,
kral horozlar arasında ganimetler(tavuklar) paylaşılmış…
Horoz imparatorluğunun nüfusu artarken, kral horozun canı bir şeylere
sıkılır tavuklar da kralın gözünde çekiciliğini kaybeder ve duygularını
tatmin edemez derken, kral buğday stokundaki düşüşü bahane ederek,
çevre krallıklara akınlar düzenler ve savaş başlar, savaşın seyri ölü ve
yaralılarla şidetini artırarak devam eder ta ki amaçlar isteğine ulaşana kadar.
Her iki taraf da savaşın öneminden haberdar; ya biri savaştan çekilecek
horozluk gururu pahasına, ya da savaşarak ganimetleri(tavukları) alacak…
Aslında insanın hikayesi de böyle başlar ve böyle devam eder
savaşımız embriyo iken başlar azraille can alıp verme savaşına
kadar sürer ve hep bu şekilde tekrarlanır uslanmadan...
kavgamızın tek dayanağı egomozu doyurma ve tatmin
etme derecesidir. Siz de kavgaya tutuşmuşsunuzdur, kendinize ben haksızım
diyerek kavga başkasıyla kavaga ettiniz mi hiç ?
Ne gariptir ki kavganın iki tarafı da kendisini haklı ilan eder. Peki o zaman
Haksız olan kim ?
Doğanın kanunu diyeceksiniz, "büyük balık, küçük balığı yutar" diyeceksiniz.
Peki ya kendisini sayıca az olanları yok sayanlara, dişliyken dişsizi yem
olarak kullananlara, tavuklara niye gıdaklıyorsun diyen şahinlere,
ne denilmeli? Doğanın kanunu mu ?
Bu soruların bittiği yerden doğanın kanunu başlar.
Doğanın kanunu; öfkeli, hırçın sel gibi yıkarak ezerek,
İhtiyacı bir koyun olan kurdun onlarcasını öldürerek değil,
doğanın kanunu akarsu gibidir, akarak yontar ve akması zorunlu olduğu için.
Doğası gereği her savaşın sonunda barış nokta gibidir.
Barışın temeli, merhametle törpülenmiş egonun taşıyıcılarıdır,
Büyük balığa karşı küçük balıklarla saf tutan vicdan sahipleridir. “nokta”