Saygıdeğer yazarım; internet sorunum nedeniyle maalesef yazıları düzenli okuyamıyorum, gecikmeli olsa da bu yazınızı okumaktan dolayı mutlu oldum. Yazının yazılışı DENEME türüne uygundu. İçeriği ise herbirimize her şeyi bir kez daha düşündürtecek nitelikteydi. Sanırım hayatın bizden beklediklerini değil de bizim hayattan beklentilerimizi çok önemsiyoruz.. Selamlar, saygılar

Aynı gökyüzü, aynı hava, aynı toprak ve insanlar da yine aynı. Farklı olan düşünce ve yürek
Kalemine sağlık
Kirechane 'den selamlar ...

Sezai Sazal tarafından 4/22/2016 7:31:40 AM zamanında düzenlenmiştir.

Geçenlerde sosyal paylaşımda şöyle bir şey okumuştum ( Karikatür de var tabii ki ) '' Ulan ölmüş gitmişsin hâla '' Ölürsem kabrime gelme istemem'' Diyorsun. Neyin trbi bu böyle''

İşin doğrusu hepimiz bir gün ölüp gideceğiz, o halde neyin tribini yapıyoruz?

Güzel anlatımdı vesselam. Beğeniyle okudum.

İstanbul'dan selamlar.

Anladın sen onu )))))))

Kendin olamamanın ne olduğunu anlatmışsınız. Üstelik kısa bir yazıda. Aslında neyin savaşımını verdiğimiz çoğu zaman anlamını yitirir. O kadar etken varmış gibi gözükür ki bu anlamsızlığa. Ama aslında bir gerçek vardır. İnsan olmak ya da olamamak.
İnsan olmanın da şartları var. Fiziki şartların dışında, çok iyi bir ortamda yetişeceksin..Tabi, bu ortam sağlanmadığı için çelişkiler artıyor.
İyi insanların olduğu bir yerde(iyi insan olmanın şartları eşit olduğunda) bu tip ikilemler yaşanmayacak, arafta kalmayacağız.
Tabii, bu büyük kentle ilgili yakınmalarımız hiç bitmeyecek gibi. Onun çözümü ancak üst insanlarla çözeriz. Dünyanın ömrü kalırsa tabii.

Üstadım yüreğine sağlık................
Saygılarımla.............

"Sahip olmak mı? Olmak mı?"

Yüreğe, emeğe, kaleme, kelama selam ve saygılarımla

Bu arada yayınladığınız roman dolayısıyla tebrik ederim sizi hanımefendi

Nice başarılara kanat açmanızı dilerim...

Hep aynı Hikaye yalnız kişiler faklı '
Mavi gökyüzü ve onun üzerinde tutunamayan tutsak ruhlar
Aşk 'ta bir yok oluş yok etme şekli 'şehirleri ve doğayı ve şiirleri içine alan.


Güzel yazı keyifle okudum.
Sevgiler..

Emek isteyen, duygu isteyen, bilgi isteyen
güzel bir yazı.


Tebrikler, teşekkürler.

"İnançlarımı ve inançsızlıklarımı terk edip arafta yer bakacağım kendime; kalmışsa eğer."

Tebrikler şaire hanım. Gayet mükemmel bir yazı çıkmış ortaya. Yapılan onca savaşın aslında boş olduğunu, tek gökyüzü altında neyin azmini verdiğimizi bende anlamış değilim.
"Yaşam savaşı veren kuşlar özgürlüğün kölesi mi yoksa sahibi mi olmuş tartışması devam edecek. "
Kuşlarımız özgür müdür? Evet tartışılabilir. Onların biyolojik esaslarıdır uçmak. İnsan neden uçmayı özgürlük zanneder orası da kafa karıştırıcı zaten. Hangi canlı nereye giderse gitsin; yuvarlak, top şeklinde fanusun içindeyiz...

Baştaki ilk giriş kısmında bir yer gözüme takıldı. Belirtmek istiyorum.

"Ve gürültülü beton yığınına hapsolmuş et ve kemik yığınından ibaret fâni vücutlar.
Ruhun et ve kemik yığınından bir hapishaneye hapsolmuş bir mahkûm hâlidir bu durum."

Yukarıdaki ve alttaki mısrada da "Ruhun et ve kemik yığını" tasvirini tekrar etmeniz akışkanlığı zedeliyor. Oraya eş anlam sağlayacak yaratıcı başka tasvirlerde atabilirdiniz diye düşünüyorum.

Teşekkür ederim böyle güzel bir yazıyı bizimle paylaştığınız için. Sevgilerle...