Bazı insanların başkalarına karşı takındıkları küçümseyici tutumları gerçekte kendilerini küçültmekten başka hiçbir işe yaramıyor. Bu insanlar, ne sanatın ne edebiyatın ne de kültürün peşindeler?!

Bu tür insanların tek gayeleri, içinde bulundukları ve temsilini üstlendikleri makam ve mekanları, salt kendi emelleri doğrultusunda kullanarak kendilerini tatmin etmekte kullanabilmeye yönelik.

Bu insanların en küçük eleştiriye tahammülleri yoktur, sıkıysa eleştiriniz; sizden duymak istemediklerini duydukları anda ya arkadaş listesinden silinip atılmışsınızdır ya da saçma sapan yazılmış savunmalarının altında sadece bir sırıtan yüz bırakmışlardır; böylelikle sizin eleştiriye karşı yanıt hakkınızı kaldırmış olmakla size karşı 1-0 üstünlük kazandıkları duygusuyla bir süre daha avunacaklardır.

Kendi acınacak hallerine gülmeyi akıllarından geçiremeyecek kadar acizlik, bayağılık, çürümüşlük, kokuşmuşluk ve kendini beğenmişlik bu olsa gerektir! Bu insanların peşinden giderek edebiyat, sanat ve kültür adına verimli hedeflere ulaşılabileceğini sanmak büyük bir yanılgıdır.

BEN BU İNSANLARI ARTIK EDEBİYATÇI DEĞİL, BİYATÇI OLARAK GÖRME NOKTASINA GELDİĞİMİ, KAMUOYUNA ÜZÜLEREK ARZETMEK İSTEDİĞİM İÇİN DERECESİZ ÜZGÜNÜM!

Elbette oldukça nezih insanlar vardır sanat dünyasında ve onlar lüzumsuz kalabalıkların içinden uzak ve genelde yalnızlığı tercih etmiş görünseler de kuru kalabalıktan çok farklı, özgün ve düzgün insanlar olarak yerlerini koruyacaklar.

Ülkemizin edebi tablosuna ilişkin bir kesitten gözüme çarpanları tarihe not düşmek istedim.
Kamuoyuna sonsuz saygılarımla.

Şaban AKTAŞ
14.04.2016