Merak Etme, Allah Var!

• 13 Nisan 2016 Çarşamba 02:38:06

Bırakıp giden bir sevgili... Acımadan yüreğimden yüreğini alan bir sevgili.. Düşmüşüz bir karamsarlığın içerisine. Duyan, gören, bilen yok. Allah’a sığındım yine bu gece. O’nsuz, seccademin sol yanı boş. Ellerimi açtım Efendimizin yüzü suyu hürmetine. Dualar ettim Rahman sahibi Rabb’ime. Dönmesi için ağlayarak yakardım. Gözyaşım dinmedi, sel olup aktı seccademe. Sabah ezanından ötürü dergaha vardım gayrı. İshak dervişimden bir nasihat almaktı dileğim. Söylediler bana; bekleyesin.. Bekledim. Bekleyiş bittikten sonra çağırdı İshak derviş beni yanına. Allah’ın selamını verip oturdum köşe başına. Bellikine zikir eyliyordu. Anlatasın derdini deyu seslendi bana. Ben ise saf gönlümden dilime vuran kelimeleri döktüm...

" -Sahipsiz saltanat sürüyordu sanki yüreğimde. Usulca, sinsice, kurnazca bir insanı öldürmekten beterdi bu. Ben ise saf yüreğimde taşıyorum onu hala. Neden bilmiyorum. Velhasıl gülüşü geliyordu aklıma. Hafifçe, içten, bütün benliği ile o gülüşü... Dualarıma sarılıyordu. Seccademi O’nun yokluğu ile ıslatıyordum.. Her akıttığın göz yaşında isminin yazılı olduğunu hayal etsene derviş? Hah, ne kadar komik...

Daha da komik olan yanı; seviyorsun ve gidiyor. Allah yolunda seviyorsun hemde. Ben ona dualarımla sarılırdım. Amin diyen şu yüreğimden şükür nidaları saçardım etrafa. Gelenin gidenin olmaz senin de bilirim. Derdin, dermanın yoktur. Benim derdim O’ydu, dermanı ise Allah! İsyan etmiyorum derviş. İsyan eder isem, günaha girmiş olurum. Ben nasıl ki, Kur’an-ı Kerim’i abdestsiz elime almıyorsam, nikasız da O’na elimi bile sürmedim. Ben O’na;

Gel; Yusuf’un olayım senin,
Sen de Züleyha’m olursun benim.

Dedim. Yine yaranamadım be derviş. Yaranamadım da sana geldim. De hele Derviş. Var mıdır bana bi çaren. Ben O’nu Allah rızası için sevdim. Gittiği günden beri de Allah için bekliyorum.. De bana Derviş. Var mıdır bir çaresi. De hele..."

Derviş, kaftanını çıkarıp usulca yanına koydu. Ben uzunca bir nasihat verecek sanmıştım oysaki. O nur yüzü ile gözlerime bakıp ince ve zarif bir ses tonu ile bana şöyle seslendi.

"Merak etme, Allah var!"