ÇOCUKLUK İŞTE

• 7 Nisan 2016 Perşembe 16:51:49

İstanbul’da oturuyorduk,iki kardeştik,bir ablam vardı,annem ve babam banka’da alışıyorlardı.İki katlı
bahçe içinde güzel şirin bir evimiz vardı.Alt katı kiraya vermiştik,kiracılarımız yeni çıkmışlardı’ki Ankara
dan İstanbul’a tayini çıkan bir öğretmene evimizi kiraya verdik.Bir kaç gün sonra’da taşındılar.Yeni kiracılarımızın da iki çocuğu vardı,biri erkek biri kı hemen,hemen ben yaştaydılar,çok sevinmiştim
Oyun arkadaşlarım olacak diye.Çocukluk işte...Kısa zamanda alıştık kaynaştık birbirimize.Okulların açılmasına on gün vardı,daha önce annem beni okula yazdırmıştı bu günde kuralar çekiliyormuş-
Okula gittik annemle.Kuralar çekildi bir beye düştüm,öğlenci olmuştum.Öğretmenim ’de senin babandı.Ben birinci sen ikinci sınıfa gidiyorduk,ikimizde öğlenci olmuştuk.Her gün evden birlikte çıkar yolda sohbet ederdik .Çocukluk işte...Okul dönüşü hemen derslerimizi yapar Bahçeye çıkardık oyun oynamaya seninle.senin başka arkadaşların’da vardı ,her gün gelip seni oyun oynamaya çağırırlardı ,sen hep bahaneler bulur gitmezdin nedense ,hep benimle oynardın Çocukluk işte...
Genellikle saklambaç oynardık evimizin arka bahçesinde su depoları vardı sen hep ebe olurdun bende saklanırdım beni hemen bulasın diye Çocukluk işte...Lacivert renkli askılı bir pantolonun vardı sen devamlı onu giyerdin,benimde pembe beyaz çiçekli,karpuz kollu,kiloş bir elbisem vardı
onu çok severdim hep onu giymek istedim,ayaklarımın ucunda döner,dönerdim eteklerim şemsiye gibi açılırdı çok hoşuma giderdi .Çocukluk işte...Biliyormusun farkında değildik bel’ki ama ikimizinde duyguları değişmişti,sıcak bakıyorduk birbirimize ben dersi anlayamadığımı bahane eder bazı akşamları size gelirdim öğretmenimden dersi sormaya size her geldiğimde kapı
yı sen açardın,bir an bakışır sonra başlardık gülmeye.Çocukluk işte...Aradan bir kaç yıl geçti ben
beşinci sınıfa geçmiştim sen beşinci sınıfı bitirdin.O sene babanın tayini çıktı Edirne’ye bunu öğ-
rendiğimiz de ikimizde susmuştuk,öylece donduk kaldık,gülemedik nedense .Ailelerimizde üzül_
müştü,iyi anlaşıyorlardı,keşke bu tayin işi olmasaydı okullarda yaz tatiline girdi,sizde’de hazırlık-
lar başlamıştı toparlanıyordunuz .Biz de artık eskisi gibi oyun oynamıyorduk çok üzülmüştük.Za-
man nede çabuk geçti taşınıyordunuz.Adamlar eşyaları toparlamaya başladılar,ben çıkmadım bahçeye pencereden seyrettim,bir tuhaftı içim başımda ağrıyordu,Annemin sesi ile irkildim.Beni
çağırıyordu kızım gidiyorlar gelsene şaşırmıştım birden.Aşşağıya indim,sen yoktun etrafta,sonra bir an göz göze geldik arabadaydın şaşkın,şaşkın bakıştık bir süre Çocukluk işte...Dokunsalar ağlayacaktık ikimizde veda ederken birbirimize elimi tutmuştun ilk ve son defaydı.Benimde gölerim dolmuştu seninde.Birden babanın sesi ile geldik kendimize.Oğlum seni bekliyoruz haydi
gelsene yola çıacağız,annemin elnde bir tas su vardı,si giderken arkanızdan dökecekmiş adetten-
dir rahat yolculuk yapasınız diye.Snir bozukluğundan mı neİkimide başladık gülmeye.Çocukluk
işte...Aradan yıllar geçti Babalarımız haberleşirlerdi sı,sık alırdık haberleriniiSen br yıl sonra doktor olacakmışsın,Bende Öğretmen oldum Kütahya’nın Simav ilçesinde mecburi hizmetimi bi-
tirip İstanbul’a döndüğümde senin nişanlandığını öğrendim,bir sızı oldu içimde,bizimkisi çocuk-
luk aşkımıydı ne.Arada bir bahçeye çıktığımda,arka bahçeyegeçerim su depolarının olduğu yere.
Ve öylece bakar dururum anılarım canlanır,sen gelirsin aklıma oynadığımız oyunlar gelir,birden
bir gülme tutar beni Çocukluk işte...

Ayten Özgün
Hikayeleri.