“yapma böyle Elif, bırakıp gitme beni. Hangi yöne koşsam sana geliyorum, koca bir su kütlesinin içinde girdap gibi gözlerin. Ben çaresiz bir sandal, döne döne, yana yana düşüyorum yüreğinin en derinine. Üzerimde gökyüzü, kalmış sadece, biraz daha durursa ellerin ellerimde, kaybolup gideceğim sende. Şimdi yapma böyle Elif, Yusuf gibi bırakıp gitme beni kuyuda, bir köle tacirinin merhametine terk etme çaresizliğimi. Duvarları yosun tutmuş bu dünyanın, kirli suları arındıramaz günahlarımdan. Yapma be Elif, bir kurşunla vurma ikimizi de. Hiç pişman değilim senin gözlerinde ıslanmaktan, hiçbir yağmur gözyaşların kadar ılık yağmadı yüreğime. Tunçtan bir adamdım oysa ben, eridikçe eridim sende, çekme ellerimden ellerini, daha yeniden şekillenmedim ben, öyle şekilsiz şemalsiz, bir örsün üzerinde, çekicin acı kuvvetine terk etme beni. Kim bilir hangi hunhar el tutup kaldıracak benliğimi, daha kaç darbe inecek gövdeme, gitme be Elif, ben gözlerinde izledim ormanların en yeşilini…