Kırık Kanatlar Ülkesinden

• 31 Mart 2016 Perşembe 21:12:17

Kırık kanatlar ülkesinden yazıyorum.
Burada herkes mutsuz. Düşsüzlük hastalığı azizim. Kelimelerime tutunuyorum. Son mumum da söndü sönecek. Direniyorum hala. Bu ülkenin en tepesine tırmanıyorum bu vakitler. Boynumda bıraktığın son soluğunu katıyorum soluğuma. Zirvede kalakalıyorum kırık kanatlarımla öyle, uçacakmış gibi. Sevinç, bütün gözlerinin daldığı noktada da mı saklı acaba? Şu dağın ardında, şu dalgaların uzaktaki sesinde mesela.
Suskunluğum nasıl da yakışıyor yağmur damlaların aynasına. Şiir yazacağım ama kimse hayalceden anlamıyor.
Kelimeler değil bunlar oysa, ruhumun yırtıkları.
Günleri gömen yalnızlığımın dul kalmışlığı.
Gözlerimdeki bulutların kuruluğu.
Kalbimin kan kokusu..
Emekleyerek, topallayarak yürüyen veremli tümcelerimin kayboluşları..
Nerede göğe bakma durağı?
Hangi şanslı sevgili terk ediyor dünyayı orada?
Göç mevsiminde kuşlara attım yüreğimin yongasını, çünki şarkılarda sevgi aramak zordu azizim. Onbeşimde olsaydım kolaydı. Ayak basılmamış yerleri azaldı kalbimin.
Neredesin sevgili çelişkim?
Ne alemdesin diye sormamak için öldürmek istiyorum sesimi.
Adetleri sevmiyorum, o yüzden iyi değilim diyeceğim hayatımın keşkesi.
Can kırığı ömrümün, iyi olmayacağım ben.
Banane der gibi esiyor rüzgar burada.
Kuşların şarkılarından da anlamıyorum artık. Sessizlik, ıssızlık kuyusunda yaşlanıp gidiyorum
Neredesin sahi?
Bozsan artık sessizlik orucunu.
Üşümesem artık, sesine sarılsam..
Belki mor bir kelebek konar örselenmiş kanatlarıma.
Belki güneş selam verir bulutların ardından.
Belki boy boy intiharlar yazmaktan vazgeçerim artık..

Kırık Kanatlar Ülkesinden
(u)mutsuz sevgilerimle..

✒T.Y.