ŞİİRLER AĞLASIN
ŞİİRLER AĞLASIN...
Nice insanlar var, kaderin ordan oraya sürüklediği, yazgısının eseri yalnızlığını; deniz kenarlarında hoyrat rüzgârlara açarak bağrını, dindirmeye çalışan...
Oysa, bilse; yaş dolan gözlerde yıldız yıldız parıldadığını. Mısralarda sevgi kıvılcımlarının tutuşmalarına sebep olduğunu...Nasıl yürekten çağrıldığını...Nasıl gözlere fer, yüreğe can olduğunu...
Ah! Bir tutabilse ellerini...Tırmanabilse beraber gök kuşağına...Sulara, cemrelere karışa bilse damla damla sevgileri...
Ah! Aldırmayabilseler etraflarındaki çığlıklara...Kucaklayabilseler kuşları, kedileri, köpekleri...Gülümseyebilseler aç kurtlara...Yeşertebilseler korkmadan sevdâ çiçeklerini...Yoksunluklarını ısıta bilseler güneşin sıcaklığından...Susuzluklarını bastırabilseler göklere açılan elleriyle...
Ah! Anıları kucaklayabilseler renkli rüyalar gibi...Dolan gözlerden boşanan gözyaşlarıyla söndürebilseler yüreklerinin yangınlarını...
Varsın boşansın yaşlar!
Şiirler ağlasın...
Yürekler dağlasın ki, sevginin gücünü mısralar fısıldasın, haykırsın...Uzayan zaman tünelinde yankılansın...
Bırakın!
Rahat bırakın!
Şiirler ıslansın!
Hâlenur kOR
YORUMLAR
Yağmuru kim sevmez ki... Eskiden istemezdim yağmurların yağmasını. Ayaklarım ıslanırdı, yağmurdan adama dönerdim. Havada da kararmış bulutlar oldu mu, içim kararırdı. Sonra bakmakla görmek arasındaki o ince çizgiyi yakaladım. Kararmış bulutları da, soğuk havaları da, sicim gibi yağan yağmurları da çok sevdim. Hatta doğada saatlerce yürüdüğüm zamanlarda yağan yağmurlardan kaçmadım. Aksine doya doya ıslanmak için özellikle yağmurlu ve karlı havalarda saatlerce yürüdüm ve hiç hasta olmadım.
Bizler önyargıyla hareket ediyoruz. Hatamız bu. Zamanla aşıyor insan. Alışkanlıklarından sıyrılıyor.
Önemli olan her koşulda ve her iklimde mutlu olabilmektir. Her şey bizim elimizdedir.
Kutlarım kaleminizi.