GÜNLERDEN CUMA İDİ

• 21 Mart 2016 Pazartesi 16:44:26

O gün günlerden cuma idi,sabahtan evden çıkalı nedense içimi kemiren beni oyalayan bir şeyler vardı.Karmaşık duygular içinde o günü zor akşam etmiştim..Anlam veremediğim duygular içerisinde kıvranmıştım gün boyu.En nihayetinde bir çalışma gününü de geride burakmıştım ve eve doğru yönelmiştim..Kapıya gelir gelmez,hiç dinlenmeden son bir suratle merdivenleri tırmanmıştım...

Kapının ziline bastım,hanım karşıladı.Nefes nefese kaldığımı görünce hayırdır arkandan birilerimi geliyor,ne bu telaş diye bana sitemde bulundu..Off neyse boş ver demiştim sadece,alalacele lavaboya yönelmiştim.Elimi yüzümü yıkadım geçtim ve oturdum.Sofra kuruldu yemek yedik,çay içtik derken her kes geçti bir köşeye oturdu..Maşallah herkesin uğraşacak bir uğraşısı var zaten.En büyük uğraşımızda tabi ki akıllı telefonlar,bir kez elimize aldık mı bütün dış dünya ile bağlarımız kopuyordu zaten...Her ne ise,şimdinin çocuklarına zaten bir şey de denmiyor ki..Ne yapayım,Allah islah etsin diye mırıldanarak bende bir kenarda oturdum biraz tv baktım.Hadi hanım ben yatıyorum dedim ve yatağa yöneldim.Yatağın üzerindeki örtüyü kaldırdım,gardroptan da yastığı aldım koydum ve yatağa girdim.Her zamanki gibi aynı saatimde yatağa girmiştim,uyuyacaktım.Sağa döndüm olmadı,sola döndüm olmadı,sırt üstü yattım olmadı..Bir türlü uykum gelmiyordu.Kalktım yataktan çıktım,evin içerisinde biraz sağa sola yürüdüm..Az da balkona gittim,temiz hava alırsam uyurum belki diye düşündüm..Yok arkadaş yok! uyku bu gece,sanki bana haram mualesef,Uyuyamamıştım gene.Olmayacak sanırım böyle diye düşünerek birden doğruldum,geçtim koltuğa oturdum.O arada çoluk çocuk herkes yatmıştı bile,ama ben nafile,ne yaptıysam olmadı ve oturmaya karar verdim..Oturdum ya,öylece gecenin sessizliğinde sanki birden kayboldum.Birden uzaklaştım sanki benliğimden,sanki 45 yaşındaki ben gitmiştim de yerime hala o eski tabancasını arayan çocuk gelmişti...Ne tabanca imiş be,düşünüyorum da yaşım bu yaş olmuş hala benim gözüm o kırık tabancamda.Sanki arada onu arar gibi oluyorum..Arar gibi oluyorum diyorum çünkü tabancam kaybolmuştu ve ben onu günlerce aramıştım..Günlerce ve hatta yıllarca.Hala bile aklımdan çıkmıyor,doyamamıştım onunla oynamaya..Hayallerimiz vardı çocukken,hep hiç olmayacak bisikletimizin hayalleri süslemişti çocukluğumuzu..Düşünüyorum da ne günlermiş be! zor şartlarda ağlaya sızlaya aldırdığım plastik topun arkasından kendimi sulara gark etmiştim.Allaha şükürler olsun ki boğulmaktan son anda kurtulmuştum.Yiyicek ekmeğimiz varmış demek ki...

Çocukluğum gelmişti bu gece aklıma ve biliyorum ki sabahtan beri içerimdeki kıpırtı ve anlam veremediğim duyguların sebebi belkide buydu.Bu anı yaşayacağım sanki daha önceden içime doğmuş olmalı..Kafamı az yaslasam hemen aklıma değişik bir anı gelmekte,beni derin duygulara sevketmekteydi...Çelik çomak,misket,aşık oyunu,kör ebe... daha başka bir sürü şey.Hele ki taştan topraktan çamurların içerisinde kalarak yaptığımız evler..Yok imkanların içerisinde ne kadar da mutluyduk diye mırıldanırken gözlerimden boncuk boncuk yaşlar dökülmüştü...

O gün günlerden cuma idi ve ben sabaha kadar uyuyamamıştım,o çocukluğumun masum duyguları sanki bedenimde yeniden can bulmuştu.Kimi zaman gözlerimden akan yaşın ardını koskoca bir gülümseme almıştı ve çoktan sabah olmuştu.O gün günlerden cuma idi ama ben hayatımda böyle ikinci bir cuma daha yaşamamıştım.