İyi Bir İnsan Olma Yolunda

• 21 Mart 2016 Pazartesi 16:21:51

Kendi kendime düşünüyordum. Zaten düşünme eylemi kendi kendine gerçekleşirse daha hayırlı olabilir bence. Birgün beni anlayacak beni ben olduğum için yanımda kalacak, iyi hallerimle kötü hallerimle benden vaz geçmeyecek biri çıkacak derken kafamda yine ampul belirdi. Tanımlanan kişi ben(d)im. İnsanlar bir kusur, hata bulduklarında ya da farklı düşüncelere sahip birini tanıdıklarında direkt ondan uzaklaşırlar. Oysa zaman sirkülasyonunda sen sadece bir yolcusun ve varılacak noktaya farklı yollardan, patikalardan da varabilirsin. Zaten herkes aynı olsaydı hayat ne kadar sıkıcı olurdu tahmin bile edemezsiniz. Diyeceğim o ki siz de farklı olan birşeyleri sevmiyorsanız lütfen sağ üst kutudaki çarpı işaretine basın ve çıkın sayfamdan çünkü karşınızda farklı amaçları, hayalleri, düşünceleri ve yetenekleri olması yüzünden çevresinden dışlanan biri var. Ve bu farklılık benim en çok gurur duyduğum nokta. Benim gözümde de aynı şeylere sahip insanlar oldukça sığ mesela. Ve sığ insanlara hem üzülüyorum hem de kendimi onlardan uzak tutmaya çalışıyorum artık ben de.
Zamanında lise 3’te lise 4’lerle dershanede aynı derslere girme teşebbüsüne girdim ve orada hayatım boyunca kendime yakıştıracağım bir sıfatla tanıştım dersin ortasında. Sözellerim hiçbir zaman olmadı ama sayısalda en vasat olduğum dönemlerde dahi ilde dereceye giren insanlarla yarışırken buldum kendimi. Matematik zekamdan olsa gerek biraz da- son sınıfların çözemediği her tür problemi genelde rahatlıkla çözüp cevaba atlıyordum. Aslında bunu yapmasam daha iyi olabilirmiş ama üstüme çok geliyorlardı ve beni hep dışlıyorlardı. Herneyse böyle tanıştım ilk uzaylı sıfatıyla. Ve bunu hep kendime yakıştırdım -sanırım uzayı çok sevmem nedeniyle de olsa gerek-
Hep farklı vizyonlarım vardı kafamda evet hep de farklı düşündüm, mesela üniversite 1de daha ilk günlerde yeni tanıştığım birini kardeşim gibi görüp ona hedeflerimden bahsettiğimde biyomedikal şirketi kurmak istediğimi söylediğimde benimle dalga geçmişti ve yıllar sonra bana bu fikrimi hatırlatacaktı. Haa bu arada benim hala öyle bir fikrim var ama o arkadaş artık hayatımda yok. Üstünü bir daha silmemek üzere karaladım tamamen, o da herkes gibi artık.
Bunlar sadece çok basit örnekler, ne var bunda sen de alınmışsın felan demeyin sakın çünkü hayatımın her detayını buraya yazmak gibi bir sakarlık da yapmayacağım. Sadece karşınızda farklı olduğu için tamamen dışlanan ve bunu o kişilerin itiraf ettikleri biri var ama iyiki de böyle oldu.
İyiki böyle oldu diyorum çünkü ben kendime daha çok döndüm. Hani sizin o korktuğunuz yalnızlık kavramı var ya benim en çok gurur duyduğum olgu. İleride çok büyük şeyler başardığımda ona ayrıyetten teşekkür edeceğim ve elbet benim de başardığım alanımda çok iyi olduğum şeyler olacak ve o ödülü ona ikram edeceğim.
Birgün rüyamda bir yarışmaya gireceğimi gördüm. Elimde elektronik kitabıyla şarkı söyleyecektim ve kitabın üstünde alakasız bir ad Filiz yazıyordu. Başta şarkıları bilmediğim için yerime kendi solistleri şarkıyı söylüyordu ve sonra iş tanışma faslına geçti, adımın Filiz yerine Elif olduğunu duyduklarında beni hep beraber öyle bir fırlatmışlardı ki içlerinden önce bir nebula oldum ve ardından bir gezegene dönüştüm mutlu ve özgür bir gezegen... Güneş sisteminde dönüyordum ve beni atmosferin dışına fırlatmayla yetinmeyen yarışma jürileri orada da bana zarar vermek istediklerinde başında kaskı olan ufak karınca sürüleri beni korumaya yeltendi ve kimse bana orada zarar veremedi. Rüyamın küçük bir kısmı benim hayatımın büyük alanını kapsıyor.
Yazının başında ne düşündüğümden bahsetmiştim ve yanıldığımı da söyledim. Şimdiye kadar beni ben olduğum için seven gerçek arkadaşlar bulamadığıma göre -aslına bakarsanız 24 yıldır birkaç bulduğum arkadaş dışında ama onlar da benden çok uzakta- bundan öncesi nasılsa bundan sonrası da aynı devam edecek durduk yere neden değişsin ki? ve kendimle başbaşa -ki inanın bu hiç de kötü birşey değil hayattan zevk almasını bilen ve kendim için yaşamayı öğrendiğim biriyim yani kurallar ya da halkın kendi değerleri yerine kendi kurallarımla yaşarım kimseye zarar vermeden - devam edeceğim muhtemel yoluma ve gururluyum.
Bu arada yarınla beraber yarından sonrayı da düşünmeyi öğrendim hala tam olamasa da. Yani yarın hangi yeteneklerle hayatla dans etmeliyim, peki ya yarından sonra? yani ölümden sonra? bunun için ne yapmalıyız? Lütfen bunu düşünmeyi ihmal etmeyin. Benim adıma düşünmeyin ben zaten düşünüyorum kendi adıma, kendi adınıza yarından sonra ne olacak? herkesin kendince fikirleri var. önemli olan anlık fikirler değildir aslında o fikirleri eyleme dönüştürüp prensip, rutinler haline getirmektir aslolan.
Yazımda fazla sitem kullandığımın farkındayım, aslında kızıyorum hala bazı zamanlar ama lütfen unutmayın ki kimse sizi sizin kadar çok düşünemez hayatınızda. Doğrularınızı da hayatınıza sokun sözle kalmasın. Bu sitemleri siz hak etmiyorsunuz ama edenlere buradan selamlar. Bu arada yazdıklarımı enaniyet olarak da görmeyin sadece bakış açımı samimi dille yazdım, yapmacık olmak herzaman beni yordu. Özetle sizi olduğunuz gibi kabul eden, hep yanınızda olan, sizden asla ayrılmayacak ve sizi üzmeye kıyamayacak birinin olmadığını düşünürseniz ve ola ki farklı düşünüyorsunuz diye dışlandığınız dönemler olursa -benim neredeyse tüm yaşamım- üzülmeyin. elinizi kalbinize götürün ve onu tekrar dinleyin aynanın karşısında. haa bu arada hala sesini duyamazsanız belki bir steteskop da alabilirsiniz kendinize :)
kalın sağlıcakla, uygulamam gereken programım var benim de... :)

P.S. kendinizi tanıdığınızda hayat o kadar güzel ki ve korktuğunuz hiçbir şey kalmıyor, hiçbir şey üzülmeye ve korkmaya değmiyor. gerçek bağımsızlık budur bence ...

P.S. 2 lütfen yarını düşündüğünüz gibi yarından sonrayı da unutmayın. malesef hiçbirimiz ölümsüz değiliz...