İŞİM VAR

• 20 Mart 2016 Pazar 00:30:37

Bana diyorlar ki,senin yazımların yetersiz boşuna yazım için emek sarfediyorsun.Gel yazmaktan vaz geç.Şöyle bakıyorumda dünyam da çevremde evimde hatta hayatımda öyle olaylar öyle hadiseler nufüz buluyor ki,sen gel bunları atlada geç geçe bilirsen.Kolay değil içinde yazma merağı kendinde yazma tutkunluğu olan birisi için.
Ha ben yetersiz olabilirim.Yazımlarım her yazar her edip gibi güzel doyurucu olmayabilir.Ama ben gördüğüm şahit olduğum olay ve hadiseleri atlayıp geçemiyorum herhalde de geçmeyeceğim.
Bu yazıma başlık her gün defalarca duyduğumuz,belki günde bir kaç kez dilimizle ikrar ettiğimiz bir hal diyorum.Çünkü günlük yaşamımızın kaytarıcısı da sayabiliriz.İşimize gelmeyen taraflarda dilimizin hemen ucunda iki küçük kelime"İŞİM VAR"
Öncelikle Türkçemiz de veya günlük yaşamımız da işim var bir bahane kaçamak için bir sebep kabul edelim.Oyalıyıcı boyalıyıcıda kabu edenler olabilir.
İnanın en basit hal,bir erkeğin evinden veya bulunduğu toplumdan kaçamak yapmasında,veya oradan kurtulmasın da,veya ilk planda kullandığı bir tez olabilir.Bir dostun en yakın dostuna bile bazı kereler aynı sözü söyleyip onu savuşturmayı planlamış olduğuna da şahit olduğumuz vardır.
Evet biz insanoğlu için böyle bazı sözcüklerin kendimizi içinde bulmuş biçilmiş kaftan sayabiliriz.
İşim var, demekle bazı kez en önemli görülebilecek halleri bile tırıst geçirmektedir.
Kız çocuğu, kocaman olmuş,bir çok yönlere bir çok hallere istek duymuş bunu en yakın babasından ailesinden beklediği halde,babasının ailesinin her seferin de işimiz var gidemeyiz yapamayız zamanımız yoklarla bu genç kızın kalbine bilmem kaç tonluk bir taşı yerleştirmiş olan aile fertleri.Ama o baba o anne hala bir vurdum duymazlığı yaşıyor olabilir.
O gün mübarek kurban bayramı,genç adam komşusuna
-- Bir kurbanlığım var aha şurada,çiftliğe sizin araba ile gidip kurbanımı bir kesip gelsek der,ama komşu,
-- Kusura kalma komşu işim var,gidemem.cevabını alır.
Ama bu genç adam ilk fırsatta kendisine bir ehliyet alır.ne derler muhanet komşu insanı elek kendürük sahibi yaparmış. Burada düşünülen taraf komşuca komşuya işim var deyip o günün güzelliğine tuz biber ekmiş oluyor.
Pekiyi,işim var deyipte,gerçekten işi olupta insana yaralı faydalı olamayanlara kızmamız,onlara gönül koymamız hiçte hoş değil.İnsanlık hali olur mu olur.Ama işim var diyenin de karşısındakini ikna olacak bir harekette bulunmuş olsa belki iş bu kadar zorlamaz insanı.
Elbette karşıda ki de insan kırk yılda bir işi düştüyse onu ciğneyip geçmemek gerek.En azından karşımızdakini ikna edebilecek kadar bilgi vermeliyiz.
Böyle davranımlar sadece konu komşuya veya eşe dosta değil evinde beraber olduğu aile fertlerinede geçerli olmalı.
Ha şöylede düşünenler olabilir.İşim mişim yok ama arkadaş ben gitmek yapmak istemiyorum,en iyisi sen kendini ona göre ayarla demesi bile karşısındakinin gönlünü almış olacağına inanıyorum.
Şurası da çok önemli,zira işim var deyipte başından savuşturduğu kişiden ayrılınca,içinden vicdan azabı duymaz mı ki.O anda işim var deyip başından selavatladı ama,biraz incecik düşününce karşısındakine bile bile yalan söylediğini biliyor.Ha o zaman insan olan elbette vicdan azabı duyup rahatsız olabilmeli.

24-05-2014