Elveda;

Sana veda ederken tüm sevdiklerime de veda ediyorum. Sen gidince benim hiçbir değerim kalmayacak. Sen yoksan bende yokum. Aslında kötü bir şey değildi, inandım. İnanmak neden bu kadar kötü bir şey ki?

Kötü bir şey olmadı da ama hislerim kirlendi. Ben nasıl tutunabilirim bu hayata artık? Sevilmeye ihtiyacım vardı benim. Hep savaştım, başarı için tırmandım. Neden takıldım şimdi? Ellerim neden kanıyor? Beni ipe götürür bu düşünceler… Ben kendimi yargısız infaz etmek istiyorum, çünkü yargılanmaya da gücüm yetmeyecek… Çünkü ben daha bunu sindiremedim içime… Bu sindiremediğim şey için şu an aranızda yokum zaten… Gücüm yok, işte o kadar da güçlü değilmişim değil mi? Güçlü masum saf temiz değerli… Şimdi yok. Tüm sıfatlar sizlerin olsun... Yok artık. Bu hayatta denenmekten bıktım, orada bu kadar denenmeyeceğim işte... Çünkü içimi bir tek o biliyor ve sizler gibi kötü şeyler düşünmüyor hakkımda. Size bir ricam herkesi denemeyin, kendi olabilmek için çok bedeller ödemiş olan birine denk gelirseniz, elinizden de değil hayattan kayıp gider.

Kaldıramaz…

Ölüm’den yazıyorum, buralar çok soğuk,
Biraz daha örtün üstümü...

İyi yaşamlar.


Masumiyetime...