UÇURTMALAR

• 6 Mart 2016 Pazar 15:18:20

Duvarlar bazen insanın üstüne üstüne geliyor. Ellerin sana yetmiyor, tutamıyorsun. İşte tam o zaman "aklım diyorsun." Aklınsa boş bir tarla da uçurtma uçuruyor.

Hayret! . . Onu ilk defa böyle özgür ve bir ceviz kabuğuna ihtiyaç duymadan gezinirken görüyorsun. "Yardımına ihtiyacım var diyecek oluyorsun" Ki, sana kırmızı bir uçurtma uzatıyor.

Az önce üstüne yıkılacak olan duvarlar, bu kez geriye doğru yıkılıyor. Şaşkın gözlerle bakıyorsun etrafına.

Bir kedi yaklaşıyor yanına. Yok yok öyle küçük ve beyaz bir kedi sanma. Hani köşedeki ciğerci var ya, işte onun kapısında pinekleyen meşhur kedi. Kendisini iki gözü başka renk Van Kedilerinden biri sanıp, herkese gururla gülümseyen o meşhur çello sesi ile miyavlayan tek gözlü kedi. Yani aklın başında olsa; bir uçurtma da ona verirdin yalan yok. Şansına küssün diyecektin ki, o da ne? Tırnaklarının arasında bir ip. Bak seenn. Bu günler de aklından ne geçerse oluyor desen:

Aklın yok ki. O şu an rüzgarla yarış yapıyor. Bakalım uçurtması mı, yoksa rüzgar mı kazanacak?

Senin de, kedinin de gözünüz onun uçurtmasında. Ciğercinin kedisine bakıyorsunuz; tek gözü ile yine gururla gülümsüyor. Sen de tek gözünü kapatıp gülümsüyorsun.

Şu uçurtmaya da bak, sana daha mı yakın göründü ne?

Kedinin başını okşuyorsun. Sana nasıl da kuyruğunu sallıyor. Bu işte bir iş var ama ne? Hep Dünya’ya iki gözle baktın elinde uçurtmasız. Uçurtmaların ipleri ellerini acıtır dedin belki de! . . Kim bilir belki de rüzgara kapılmaktan korktun, insan oğlu işte hepsinin içinde gizlediği korkuları vardır. Kimi incecik bir iple bile olsa, yaralanmaktan, kimisi yaralamaktan korkar. Kimi bu küçücük kedinin tırmıklarından korkmuş gibi yapar da, aslında kendi tırmıklarından korkar yaklaşamaz. Kimi bulutların tırnaklarını donduracağını, kimisi yakacağını zanneder. Hep uçurtmalara bakar.

Kimileri ise hep uçurtma yapar.
Yapar ve satar. Rengârentir uçurtmaları ama hiç uçurtmaz. . .

Kimisi ise ciğercinin kedisi gibi, gülümser. Aslında biliyordur Van Kedisi olmadığını, boş ver deyip geçer hayata bir tırmık atar. En yükseklere uçurur uçurtmasını.



Bütün mesele: Uçurtmaya değil, uçmaya yani bulutlara alışabilmektir . . .



Davi 06/03/2016