Kara Yüzlü Defterimden

• 6 Mart 2016 Pazar 06:29:59

Hayatımın dönüm noktası, üstesinden gelmeye çalıştıgım en güvendigim kişinin bana yaptıkları...
Herkes gibi birisi olsun istedim hayatımda güvenebilecek, birşeylerin üstesinden birlikte gelecek,ileriye baktıgımda hep yanımda olacak birisi..
Bulmuştum..Kolay olmadı açılmak tabi reddedilme korkusu ön plana geçsede bi cesaretle söyledim ve 1
aylık tanışmanın ardından başladık..
Çevremde örnek alan degil örnek olan oldum hep.. Bunda da öyle olmuştu şaşmamıştı hayat çizgim..
Annesi babası ayrı bir kardeşi vardı.. eksik duyguları vardı haliyle..görmezden gelemezdim..
ilk işim annesiyle tanışıp güvenini kazandım.. oglu gibi görüyordu.. ben varsam birseyde gözü kapalı gönderiyordu nereye olursa olsun..
Sevgilim arkadaşlarından farkı kalmasın oda imrenmesin diye olmayan parayla olmadık yükler üstlenmeye başladım.. yüzü gülüyordu mutluyduk ya hiç önemi yoktu paranın pulun..
kardeşinin okuluna gidip ögretmenine durumunu soran adamdım ben herşeyine deger veren..
herkes bizi gösteriyor bak ne güzeller ne olgun ne yakışıyorlar..
annesinin iş yerine giderim ziyarete nasılsınız diye öyle mutlu olurdu ki o kadın..
kızlar işte kendi yaptıklarını buna anlatmıslar ezilmiş zavallım.. aşkım millet konsere gidiyo millet sinemaya gidiyo tiyatroya gidiyo vs vs.. altında kalırmı ediz oglan.. sırf onu mutlu edebilmek sırf altta kalmasın diye işe başladım.. kısa keselim girelim dönüm noktasına..
dogum günü gelmiş çatmıştı elde avuçta yok.. düşündüm ne olur diye ilk ve canımdan bir parçam diger parçamla buluşşun istedim.. ve ona anlattım hediyenin ne kadar degerli oldugunu kıymetini.. hediye olayını hallettik dogum gününü kutladık ettik, hediyesini verdim o gözlerinin parlayışı gülüşü...
birgün kavga ettik benim işe girdigimi belli etmemem adına söylemiş oldugum yalandan dolayı.. tam 1 hafta ne o beni aradı ne ben onu..
özledim görmek istedim kokusunu saçlarının kokusunu..biranda evden kalkıp aramaya başladım bi evhamla. Meşgule attı kaç defa saymadım ama en son açtı babam yanımda arama sözü beni hemen yanına gitmeme işaret etti.. reddetmişti babası 5 sene önce.. mahallelerinde aramaya başladım en yakın arkadaşı çıktı karşıma.
Dedim nerde gördün mü..
gördüm parkta sevgilisiyle oturuyor dedi.. yüzde şokun etkisiyle hafif bi tebessüm.. ve arkasından koşmaya başladım parka.. kalabalıktı hava 22 derece civarı arıyor gözlerim onu..
bir çift oturmuş oglan elini omzuna atmıştı hiç imkan vermemiştim.. arkalarından önlerine geçtigimde yüzünü gördügümde, o göz göze geldigimde keşke kalpten gitseydim dedim.. oglan kalkar kalkmaz allah ne verdi girdim.. mal kafam bi fiske bile vurmadım kıza, kıyamadım, kıyamadım.. benim hayatımın içine eden hayata küstüren, insanlara bu kadar güvensizlik olusturan şey neydi biliyor musunuz?? bir insanın hala aklına geldikçe agzına sıçan şey ne olabilir ki.. O gün üzerinde ne vardı dersiniz ?? ......