YALNIZLIK

• 5 Mart 2016 Cumartesi 11:30:40

YALNIZLIK

Her insanın kendiyle kaldığı an’lar vardır. Mutlaka olmalıdır da... Kendini tanıma, sorgulama, görme olanağı sağlar.
Kendinle yüzleşme, dünyayı, yaşamı anlamadır bir bakıma. Bir bakıma kendini arama bulma yolculuğu da diyebiliriz buna... Bakalım içimden neler gelmiş, neler yazmışım yalnızlığa!

Yalnızlık beni ben yapan en gözde arkadaşım olmuş, uzunca bir süredir... Öyle mucizelerle dolu ki; bazen kendim de şaşırıyorum, günümüzdeki arkadaşlıklar gibi sınırlı ve sisli değil, çoğunlukla sahte sözlerle de bir oyunun içerisinde bulmuyorsunuz kendinizi!.. Hiç kırmıyor, hiç yanıltmıyor sizi! Üstelik zamanın bir yerine dokunduğunuzu anlayıp daha bir sarılıyorsunuz coşkuyla yaşama...

O geçmek bilmeyen zamanda neler gerçekleşiyor neler!
Sonsuz bir okyanusa yelken açan sevda yüklü gemiler kalkıyor bu limandan...
Gökyüzünce kanat çırpan kuşlar uçuşuyor binlerce, milyonlarca!
Dünyayı geziyorlar bir baştan bir başa!
Sonra ne mi oluyor?!
Sonra ben oluyorum işte!!!
Kendime ayırdığım süre bitiyor ve ben dış dünyamla haşır neşir oluyorum yine! Hani çabucak geçen, pek de anlam, iz bırakmayan, gittikçe kirlenen, yozlaşan kalabalıklar, ilişkiler sarmalında...
Payımı alıyorum onlardan da!
’Ben oluyorum’ demiştim ya!
İşte yaşanan o an’ların, yakalanan zamanın bana bıraktığı armağanlardır onlar! Bende kalan, beni ben yapan...
Bu öyle bir güzelliktir ki; süzülüp gelmiştir dünyalardan, doğadan...
Öyle bir çoğalmadır ki; zamanı gelince dökülür sözcüklerle, belki de seslerle dönüşür bir ezgiye.. Kim bilir belki de çizgiyle boyaların dansıdır ve bin bir çeşit renkle boyanan gökyüzüdür belki de!
Kalır mı, kalır yine zamana! Dönüşüm içindedir hep bu evren, bu doğa!
’Dokunur mu bilemem’ bu vurdum duymazlığa ama; değse bile, dünyaya açılan pencere olur sonunda...

Ne çok şeyizdir, ne çok zenginizdir aslında!..
Bütün mesele farkında olup doğruyu, ’doğru gerçeği’ bulmakta...
Yokluk hiçlik içinden doğan varlık gibi, bütün mesele; var olduğunu ’birey olarak’, ’aydınlanarak’ kanıtlamakta...
Yoksa boşluklar beklemiyor, acımasızca doluyor, hızla!

Birey olmak... Var olmak... İnsan kalarak!..

25.06.2015
Kadriye PERVAN