Hayatımda herşey heves olarak kalmaya devam ediyor. Bunun nedeni çevresel faktörlerde değil tamamen ben sağlıyorum. Hayallerimi süsleyen meslek, kendime edinmek istediğim hobiler, yaşamımı devam ettirmek istediğim ülkeler, uygulamak istediğim planlar tamamen ağızda olması ne kadar canımı sıkıyor. Ve hepsi benim suçum. Bir çok insanı suçlamak, eleştirmek yerine biraz kendimi eleştirebilsem belki böyle olmayacaktı. Ama kendimi gelişmiş, entel dantel görmekten aslında ne kadar boş, sap, gereksiz bir insan olduğumu görememişim. Aslında görüyorum ama kabul etmiyorum. Neden? Çünkü dışarda eleştirilicek ne de çok insan var değil mi ama? Onlardan vakit bulamadık. İşin kolayıydı çünkü bu. Zor olandan kaçmak hayatımın büyük bir kısmında vardı zaten. Herşeyi kolay yoldan elde etme derdindeyim ne de olsa. Tırnaklarımla kazıyarak bir yerlere geldim lafı bana göre değil çünkü. Kazıyanlara da kem gözle bakmaksa tam bana göre. Bizden ne olucak yada bizden adam olmazla biten cümlelerden sıkıldım artık. Bir şeyler yapmanın vaktidir artık diyerek bu yazıya bAşladım. Kendime öfkelendiğim, eleştirdiğim ne varsa buraya dökmeliyim. Dökmeliyim ki yeni bir seyahate çıkabileyim. Yoksa bu gemi bulunduğu yerden çapa alamayacak.. Yazmak isteyenin önünde bir şey duramaz. Bu zamana kadar çeşitli bahanelerle, kendi kendime engeller koyarak yaşadım. Ama bu engelleri kaldır ak benim elimde. Kaldırabileceğimi biliyorum. Çünkü bundan 6 ay önce ailemin yanından ayrılıp kendi hayatımı yaşamakta benim için büyük bir engeldi. Ama bunu başardım. Bir sürü zorluk ve engellere rağmen hala dönmedim ve devam ediyorum. Demekki bir şeyleri başarabilirim. Bunu düşünerek hareket edersem bu gemi güzel limanlara ilerleyebilir. O halde yelkenler fora!