Çağ Dışı Hastalığım

• 22 Şubat 2016 Pazartesi 11:57:20

Bu çağın kaldıramadığı duygu ve düşünceleri yüklenmiş gidiyorum.
Kim söyledi onları taşımamı ya da taşımayı nasıl ve neden kabul ettim hiç bilmiyorum.
Sahi çağ dışı bir fıtratla nereye kadar gidilir, koca bir çağın kaldıramadıklarını zayıf bir beden nasıl kaldırır?
Zaten sorunda tam o işte. Ağır geliyor. Ben istemezdim. Bu benim irademle seçeceğim bir durum olsa kesinlikle ’kalsın almıyım’ derdim. Keşke o benim irademe kalmış, kendi aldığım bir karar olsaydı.
’Abi bana şöyle en " derininden" bir kalp ve ruh ver’ gibi bir şey söylemedim.
’İçine acıyı bas acı severim. Ama adını bilmediğim başka şeyler de ekle. Hani böyle bol düşünmekli. Özellikle felsefik ve çağ dışı kalacağım şeyler olsun. O adını bilmediğim şeyde dilimin ucunda ama çıkmıyo bi türlü. Hatta hayatım boyu ben onu arıyım dur sen. Heh ne diyodum işte anladın sen kat karıştır değişik bir şey olsun’ demedim.

Doğdum böyleydim. Büyüdüm yine böyleyim. Bunu büyüyünce keşfettim kendimde tabi orası ayrı.

Yani aslında şimdi bi düşününce, bu çağın kafasıyla yaşayan, bu çağda kaybolan bir insan da olmak istemezdim. Çünkü ’kaybolmak’ bu zamanın hastalığı. Yüzeysellikte o hastalığın belirtilerinden sadece biri. Eskilerde hissedilen gerçek şeyler vardı ya hani. Sadece sevgi değil ’ değer vermek’, ’güzel bakmak’, ’anlam’ bunlarda işte insanoğlu kaybolmak hastalığına yakalandığından bu yana gökte bir daha hiç görülmeyen yıldızlar. Artık söndüler mi yoksa kaydılar mı Allah bilir. Ama şu açık ki ’küstüler’. Daha da mı küsmesinler. Zaten benim ruh ve gönül doktorumda sendeki çağ dışı hastalığı bu sebepten çıktı demişti. O yıldızlar söndüğü için ben daha doğmadan bu hastalığa yakalanmışım. Alışmaya çalış demişti yine o doktorum. Sevmeye çalış hastalığını. Belki bendede yüzeysellik belirtileri görülse daha mutlu olacaktım. Ayak uydursaydım kaybolmaya. Az seven, az düşünen basit bir insan olsaydım. Basitten kastım duygu samimiyetsizliği bu arada. ’Derin’ olmak ölümcül çünkü. Bu yüzden ağır ağır eksiliyorum.