Bir baba..
Bir Büyük..
Bir ağabey..
Oğullarıyla tanıştırıyor beni..
Ahmet ve Mehmet’le..
Gençler henüz..
Delikanlılar..
Ya otuz ya otuz beşteler..
Bu Ahmet diyor..
Büyük olan..
Diğeri ise Mehmet, küçük olan..
En küçükleri de kız..
Doktor olan..
……………………………

Tıp kaçkınları bunlar Kemal bey diyor..
Tıbbı terk edenler..
Yarıda bırakanlar..
Biz okumayız diyenler..
……………………………

Kazanıyor ama okumuyor..
Benimsemiyor..
Yürütemiyor..
Bırakıyor..
Terk ediyor..
…………………………..

Bu Ahmet var ya Ahmet..
Tıbbı iki kez kazandı..
Hem de Hacettepe’yi..
İki kez kazandı ama devam etmedi..
Ettiremedi..
Mehmet’se Ankara Tıp terk..
Neyseki onunki bir kez..
Bir defalık..
Bir kereye mahsus..
Ne dersin garip değil mi..
Farklı değil mi..
Herkes ne mücadelenin içine giriyor..
Değil tıp herhangi bir yere kapak atmak için..
Ahmet’le Mehmet ise terk ediyor..
Hem de birbirine nispet edercesine..
Sen yaptın ben niçin yapmayayım dercesine..
Ağabeyi örnek alırcasına..
……………………………..

Bazen oluyor işte..
Her nedense..
Her ne sebepse..
Tutmuyor..
Olmuyor..
En iyisi bile..
En gözdesi bile..
………………………………

Gençler boş kalmamışlar gerçi..
Bir boyutlu eğitimlerini sürdürmüşler..
Tıbbı bırakmış mikrobiyoloji okumuş..
Bir diğeri anestezi bitirmiş..
Meslekleri var..
Çalışıyorlar..
İki tıplı olan maaşlı..
Bir yerde aylıkçı..
Diğeri ise başladığı bir resmi işi de terk etmiş..
O biraz daha özgür takılıyor..
En son kafe açmış bir yere..
Tutturmuş..
İyiymiş galiba..
İşleri yolundaymış..
……………………………..

Rastlanıyor işte kimi zaman..
Bunlarınki ilk değil..
Daha önce de karşılaşmışlığım var..
Benimsemiyorlar anlaşılan..
Zor geliyor..
Okul zor..
Meslek zor..
İş zor..
Bir yere kadar götürüyorlar..
Güçleri,
Takatleri yetmiyor,
Yürütemiyorlar,
İpi kırıyorlar..
Koparıyorlar..
Haydi eyvallah diyorlar..
Daha doğrusu kolayına kaçıyorlar..
İşin kolayına..
Ancak hayatın zoruna..
Baştan zora talip olanlar sonra rahat bir yaşam sürüyorlar..
Kolayına kaçanlar ise sonrasında zorlanıyorlar..




Kemal GÜL
11.02.2016