Selam sevgili doğa
Güneşin kanadıyla gönderdiğin selamı aldım..Işığın avuçlarımda:elmasın karizmaları içinden yedi rengi ışıtmakta..
Bu ışıltılar yeşil ve mor zaman parçacıkları arasından suretini yaratmakta..Gözlerine buz parçacıkları saplı,yüreği kararmış olanları aydınlığıyla uyandırmakta.
Şimdi karşı ki çalılıklara üşüşmüş serçeler beni yanlarına çağırmakta.Gözlerindeki buz parçacıkları saplı insanlar artık seni görebilyor.Yüreklerindeki karanlık kapıları açılınca ışıkların doluyor.Ağaçlara suyun yürümesi gibi:insanlık yenden bu ’Sevgililer Günü’nde yeniden sevgileri gerçek sevginin gücüyle buluşturuyor.Ağaç gibi bedenine yürüyen güçte yeşerip;gökyüzünün maviliğinde mavileşiyorlar.Mavileştikçe de insanlar daha hoş görülü,daha saygılı,emeği gören,emeği takdir eden bir davranışla birbirlerine yaslanıyorlar.Dönenceler arasındaki mevsimler gibi;gelip geçerken seni çok sevdikiklerini,sensiz olamayacaklarını anlıyorlar.
Söktükleri ağaçlar için,kırdıkları dallar için bin-pişman olmaktalar.
Yeniden bize açılan yüreğine sağlık..Seni çok ama çok seviyorum...